Ratko Mladiç komutasındaki Sırp ordusunun BM tarafından GÜVENLİ BÖLGE ilan edilen Srebrenitsa'da 8 binden fazla Boşnak erkeğini Hollandalı askerlerin yardımıyla katledişinin üzerinden 15 sene geçti.

Bosna-Hersek'in Sırp bölgesinin dört bir yanında 60'tan fazla toplu mezara gömüldüğü tahmin edilen soykırım kurbanı Srebrenitsalıların tamamının cenazeleri –daha doğrusu kemikleri- henüz bulunmuş değil.

Bulunan cenazelerin tamamının kimlikleri de henüz tesbit edilmiş değil.

Kimlikleri tesbit edilen cenazeler, peyderpey, Srebrenitsa soykırımının yıldönümlerinde, Srebrenitsa'ya götürülüp toprağa veriliyor.

Geçen Cuma günü de 775 cenaze hüzünlü bir törenle Saraybosna'dan Srebrenitsa'ya uğurlandı.

Kızlarım Ayşe ve Fatma da anneleriyle beraber o törendeydiler (Dün de Srebrenitsa'daki cenaze törenine katıldılar).

Ayşe'm o atmosferde dokunaklı bir şiir yazmış.

Telefonda bana ağlayarak okudu.

Sizinle paylaşmak için bana e-posta ile göndermesini istedim; gönderdi.

İşte o şiir...

YARALI KUŞ

Sen bir yaralı kuşsun

Uçamazsın konamazsın şakıyamazsın

Uçamazsın çünkü binlerce zavallının

cesedini tutarsın

Uçamazsın çünkü onca gözü yaşlı bağrı

yanık ana barındırırsın

Uçamazsın çünkü bu yükü taşıyamazsın

Nasıl uçasın gitmek için neden mi var yer mi var

Yok yaralı kuşum benim yok

Konamazsın çünkü üstüne basacağın

dalların tükendi

Konamazsın çünkü fidanların kesildi

Konamazsın çünkü tomurcukların çiçek

açamadan gitti

Nasıl konasın konacak yer mi var

Yok yaralı kuşum benim yok

Şakıyamazsın çünkü şakıyacak sesin kalmadı

Şakıyamazsın çünkü şakıyacak kişi kalmadı

Şakıyamazsın çünkü o gücü yavrularını

toprağa gömerken kullanacaksın

Nasıl şakıyasın şakıyacak neşe mi var kişi mi var

Yok yaralı kuşum benim yok

Biliyorum kanadın kırıldı

Biliyorum onurun kırıldı

Ah kuşum benim biliyorum kalbin kırıldı

Dayan yaralı kuşum benim

Anaların şehitlerin için

Dayan yaralı kuşum benim

Bosna için Bosna için dayan

yenişafak