Siyonist bir ailede büyüdüm, 12 yılımı Siyonist gençlik hareketinde geçirdim, 4 yıl İsrail'de yaşadım ve IDF'de görev yapan arkadaşlarım ve ailem var.

Dünyanız buysa, apartheid'ın gerçekleştiğini görmek zordur.

Fransa'da, İsrail'e koşulsuz sevgi ve desteğin norm olduğu bir Yahudi cemaatinde büyüdüm.

Siyonizmin adı bile verilmedi çünkü tek bildiğimiz buydu. Yahudiler pogromlar ve tekrarlanan soykırımlar nedeniyle neredeyse yok ediliyordu ve bir Yahudi devleti bizi güvende tutmanın tek yoluydu.

Tüm Siyonizm'in kökleri travma ve korkuya dayanmaktadır. Her şeyden önce bir kendini özgürleştirme ideolojisidir. Bu, Yahudi halkını sevmekle, Yahudi halkının hayatta kalmasıyla ilgilidir.

Ancak Siyonizm diğer etnik milliyetçilikler gibidir; bizim güvenliğimize ve refahımıza öncelik vermekle ilgilidir.

Tüm milliyetçilikler gibi biz de gerçeklikten tamamen kopmuş bir tarihsel anlatıyla beslendik: Filistin, biz oraya yerleşmeden önce büyük ölçüde ıssız bir çöl parçasıydı;

1948'de Filistinlilerin, "Yahudileri denize atacak" Arap ordularına yer açmak için isteyerek ayrıldıkları... Arap liderlerin İsrail ve ABD'nin tüm barış tekliflerini geri çevirdikleri ve toprakları paylaşmaya isteksiz oldukları; İsrail'in Orta Doğu'daki tek demokrasi olduğu; terörizme rağmen IDF'nin en yüksek ahlaki standartları koruduğu... falan filan.

Dolayısıyla İsraillilerin Filistinlilerle asla isteyerek barış yapmayacak olmasının ilk nedeni, İsraillilerin (ve dünya çapındaki Siyonist Yahudilerin) paralel bir dünyada yaşamasıdır. Daha fazla milliyetçiliği, militarizmi ve aşırıcılığı besleyen alternatif tarihsel gerçeklere inanıyorlar.

İkinci neden ise son 100 yıldır yaşanan çatışmaların İsrailli Yahudilerin gözünde Filistinlileri insanlıktan çıkarmış olmasıdır.

Bunu gerçek anlamıyla söylüyorum: İsrailliler Filistinlilerle empati kuramıyor, Filistinlilerin acılarını anlayamıyorlar.

İsrail Silahlı Kuvvetleri Gazze'yi bombalayıp çocukları öldürdüğünde,
ortalama İsrailli şunu düşünüyor:

1) Bu Filistinlilerin hatası: Barışı kabul etmiyor, İsrail'i tehdit etmeye ve saldırmaya devam ediyorlar vb.

2) İsrail yalnızca kendisini savunuyor ve başka alternatifi yok.

Aynı mantık Gazze'deki açık hava hapishanesini de meşrulaştırıyor; Batı Şeria'daki askeri kontrol noktaları; evleri buldozerle yıkmak vs...

Hatta İsrailliler "Pallywood" diye bir tabir bile uydurdular! Çünkü onlar için Filistin'de ortaya çıkan kanlı görüntüler, dünyayı İsrail'e karşı kışkırtma amaçlı bir gösteri. Filistinlilerin maruz kaldığı acılar ya sahtedir ya da kendi kendine yapılmıştır.

Elbette Filistin'in kurtuluşu için mücadele eden bazı İsrailli solcular ve Siyonizm karşıtları da var. Ama bu çok küçük ve giderek küçülen bir azınlık.

Çoğu İsrailli, Filistinlilerin özgürlüğünün, onurunun ve fiziksel refahının sistematik olarak silinmesinin ne anlama geldiğini düşünmüyor.

İsrail, her tanımı gereği bir apartheid devletidir: Eğer bir Yahudi ve bir Arap Batı Şeria'da tamamen aynı suçu işlerse, iki farklı hukuk sistemiyle karşı karşıya kalır. Yahudi sivil mahkemeye çıkar,
Arap askeri mahkemeye çıkar. İki etnik grup için iki farklı hukuk sistemi vardır.

Ancak İsrailliler bunun adaletsiz olduğunu anlayamıyor. Batı Şeria'nın işgalini "apartheid" olarak nitelendiren insanlara karşı savaşmalarının nedeni, İsraillilerin bunun tamamen meşru müdafaa olduğuna, gerekli ve meşru olduğuna gerçekten inanmasıdır.

Bu iki faktör (alternatif tarih ve insanlıktan çıkarma), İsrail'in isteyerek işgali sona erdirmesinin ve çatışmaya adil bir çözüm bulunmasını kabul etmesinin fiziksel olarak imkansız olduğu anlamına geliyor - ve bunu en gerçek anlamıyla söylüyorum. Barış İsrail'in içinden gelemez.

İsrail toplumu giderek daha aşırı, daha milliyetçi, daha şiddetli oluyor.
ve kendi tarihsel anlatısına ve kendi kendini mağdur etmesine daha da yerleşmiş. Bu noktada değişimin İsrail'den geleceğini beklemek yanıltıcıdır.

Filistin'in kurtuluşunu sağlayabilecek tek şey, işgalin maliyetinin faydalarından daha ağır basmasıdır. Ve bu şunu gerektirir:

Tıpkı Güney Afrika ve ABD'nin güneyindeki apartheidlerde olduğu gibi, yoğun dış baskı.

Bu, İsrail mallarına yönelik tüketici boykotu, İsrail teknolojisine yönelik kurumsal boykot ve İsrail'in ana ticaret ortağı ve siyasi destekçileri olan ABD ve AB'nin yaptırımları anlamına geliyor.

İsrail'i anlamlı bir şekilde işgali sona erdirmeye itebilecek yegane önlemler bunlardır.

Raphael Mimoun

Kaynak