EZAN-I ŞERİF’İN DİLİ

1932’de başlayıp 1950’ye kadar Türkçe okutulan bir ezan macerasını hep biliyoruz. Dile kolay on sekiz yıl boyunca “Tanrı uludur, yoktur ondan başka tapacak” ibareleri kulakları tırmalamıştır. Sanki Akif’e inat dinin temeline dinamit koyarcasına yurdun üzerinde inlemeyen bir ezan icat edilivermiştir. Tutmayan Türkçe ezan mayası nasıl olsa yok olup gidecekken siyasi bir manevrayla DP’ye maledilerek sözde bir İslam kahramanı icat edilmiştir. Gariptir ki ezanın Türkçe okunmasını zorlayarak kanunlaştıran şahsa anayasal koruma sağlayan hükümet yine DP’dir. “Hem nalına hem de mıhına” tabirini ister istemez hatırlatan bu tezat cidden dramatiktir.


Son günlerde yeniden gündeme taşınmaya çalışılan bu garip Türkçe ezan sevdası üzerine yine birçok kalem yazacaktır, yazmıştır. Bizde konuyu hem siyasi hem de usul çerçevesinde kaleme alalım istedik. “Kâbe Arabın olsun Çankaya bize yeter” sözleriyle beşeri peygamberlerine övgüler düzen laikçi faşistlerin anlamadıkları ya da anlamak istemedikleri bir konu vardır. Bu ırkçı, ulusalcı laikçi faşist taife zannediyor ki; “Kur’an, ezan gibi İslami değerler Arabın dilidir. Bizde Türküz o halde İslam olacaksa bile bu Türklüğün içinde yerini bulmalıdır. Bu sebeple Kur’an’da, ezanda Türkçe olmalı hatta tesettürde olmayıp Şamanist tarzda örtü olmalı ya da çıplak olmalı.”





Makalenin Devamı İçin Tıklayınız