Bugün burada “Asıl konuşulması gereken” başlıklı Cuma günkü yazıma gelen okur değerlendirmelerinden bir bölümünü paylaşmak istiyorum. “Ümmet nasıl ayağa kalkar?” başlığı altında bir dizi konferans verdiğimden söz etmiş, İslam dünyası olarak böyle bir soruya odaklanmak gerektiğini belirtmiştim. Çünkü 100 yıldan bu ayana aşılamayan bir zaaf sürecini yaşamaktayız.

Aşağıda okuyacağınız kimi cevaplarda, doğrudan “ümmet” yaklaşımının sorgulandığı da görülecektir. Olabilir, önce “ulus devletler”den söz edilebilir, o zaman mesela – “Türkiye nasıl ayağa kalkar?” diye bir soruyu sorabiliriz. Ama ben, istesek de istemesek de, “İslam dünyası” diye bir varlığın bünyesinde yer aldığımızı, bu varlığın sorunlarından kendimizi soyutlayamayacağımız gibi, bu varlığın potansiyel imkanlarını da göz ardı etmememiz gerektiğini düşünüyorum.

Aslında Türkiye için düşündüğümüz çözümler neden diğer İslam ülkeleri için de geçerli olmasın? Ya da İslam’ın tüm insanlık için öngördüğü temel ilkelerden yola çıkılamaz mı?

“İnsana yatırım” başlığı altında özetlenebilecek olan kendi düşüncelerimi ilerdeki yazılarımda paylaşacağım. Doğrusu ben kafa yordum. İnsanların önüne çıktım “Bu zaaftan nasıl kurtuluruz?” sorusunu yüzlerce kez sordum. Zihinler zonklasın istedim.

“Bir yılda ayağa kalkar mıyız, beş yılda, on yılda, yirmi yılda?” diye sordum. Salonlardan “inşallah” dışında bir ses yükselmedi. Okur değerlendirmeleri ile baş başa bırakırken, bu sorunun unutulmamasını dilerim.

***

Ahmet Bey, “İslam dünyası neden toparlanamadı?” diye soruyorsunuz ya lafı hiç bükmeden cevap vereyim.

1) Okumuyoruz, eğitime ve bilime önem vermiyoruz.

2) İslamı anlam olarak değil şekil olarak yaşıyoruz, işi dua – namaz - oruç sayısına bağlamış durumdayız.

3) Saygılı, ölçülü, medeni, insani, vicdani değiliz.

4) Hak, adaletten çok para, guç ve statü delisi olmuş durumdayız.

5) Kompleksli, güç budalası ve aşırı romantiğiz.

6) En önemlisi öğrenmiyor ve anlamıyoruz.

Budur.

***

İnsanlar birey olarak değil x sürüsünün parçası olarak görülüyor. Önemli olan bireyi geliştirip güçlendirmek değil önemli olan tepedeki özel insanın aklı, keyfi, tercihi. Oysa her bir insan kıymetli. Allah da takvaya bakıyor. Maddiyata, başarıya değil. Psikolojisi hasta insanlar yetiştirilmiş ve hukuksuzluk da psikolojiyi daha çok bozuyor. Haddi aşana ceza yok. Batıyı şeytan görmek de hata. Beraber iş yapma kültürleri ve iş ahlakları var.

***

Tek cümle ile: Allaha ve Rasulü’ne sırt çevirdik... Ne zaman ki aklımızı başımıza alır SADECE ve SADECE Allaha ve Rasulü’ne yüzümüzü dönersek dünyamız da ahiretimiz de güzel olur inşallah.

***

Yani kısaca toplum olarak İslam’la pek alakamız yok.

***

-Ümmet- he mi, ümmet önce kendisi adam olacak, sonra ülke yönetmeye kalkacak, ümmet deyip deveyi havuduyla götürüp ondan sonra adamlık taslamayın bana, önce adam gibi bir eğitim olmazsa olmazı hukuk ve laiklik, gerisi safsata, ümmetin eline fırsat geçince iste böyle oluyor, ya dava deyip soyuyor, ya da Afganistan gibi şeriat ilan ediyor, son sözüm şu, kadını insan kabul etmeyen bir din din olamaz….nokta.

***

Be birader, kendi içimizdeki sorunları çözdük te sıra ümmet coğrafyasına mı geldi? Kendinizi dev aynasında seyretmekten vazgeçin. Pan-islamistler ve pan-turanistler yüzünden başımız yüz elli yıldır belalardan kurtulmuyor. Bırakın yakamızı da sorunlarımızı ele alıp çözelim. Doğru dürüst bir ekonomi, dengeli bir idare sistemi, demokrasi ve insan haklarının genişletilmesi gibi temel sorunlarımız var. Bunları halledebilirsek o zaman ümmete de söyleyecek sözümüz olur. Arabayı atların önüne koşmayın.

***

‘Ümmet coğrafyası, ümmet birliği’ bunlar siyasi tanımlamalar ve hayatın gerçekleri ile ilgisi yok. Tarihte de hiç olmadı. Güçlü olan, güçsüz olanı yok ederek kendini halife ilan etti. Hıristiyanlar da birlik değil, Budistler de birlik değil. Böyle bir kaygıları da yok. Önce ulus devlet olmak lazım. Ancak ulus devletler arasında birlik kurulabilir. Diğer türlü, bildiğimiz çoban-sürü hikayesi.

***

Hocam o sözünü ettiğiniz fark hiç bir zaman kapanmaz, neden ? …… biz hatamızı, tembelliğimizi başkasına yüklediğimiz müddetçe bu böyle gider, önce şeytanı suçlarız bizi kandırdı diye, olmadı kadere bağlarız.

***

İslam âleminin her şeyden önce İslam’ın tanımında bir konsensüse varması lazım. Mesela bir İslam ülkesi diğer bir İslam ülkesine saldırıyor iki ülkede de hutbede imamlar cihaddan dem vurup karşı tarafı küfürle itham ediyorlar, acaba hangi tarafın uleması İslâmidir?

***

Biat ve takiyyenin kabul görür olduğu bir öğretide ilerleme mümkün değildir. Çünkü ahlak ve analitik düşünce ortadan kalkmıştır.