Aslında Allah’ı hatırlamaktan daha güzel ve ideal olanı O’nu hiç unutmamaktır.
Hem İslami literatürde hatırlamak değil de zikretmek, çok çok zikretmek kavramı kullanılır.
Fakat kendi aramızda birbirimize yönelik kullandığımız “hatırlama” kavramını biraz daha somut buldum, bir de böyle ifade edelim istedim.
Unutmayalım ki, hatırlanmayı hak edeni hatırlamak bir erdemdir, bunun zıddı ise nankörlüktür.
Rabbimizi hatırlamak için öyle çok sebep var ki, saymakla bitiremeyiz. İyice düşündüğümüzde sabah gözümüzü açtığımızdan itibaren gece gözlerimizi kapatıncaya kadar gördüğümüz, duyduğumuz, şahit olduğumuz her şey bize Rabbimizi hatırlatıyor, yani unutmak asla mümkün değildir.
Rabbimiz de bizden bunu istiyor, hatırlayışımızı kelimelere dökmemizi, dile getirmemizi istiyor.
Aslında yaşayan bir insan için Allah’ı hatırlamamak, Allah’tan gafil olmak çok daha zor ve imkânsız bir şeydir. Öyle ya, şahit olduğumuz her şey bize Allah’ı haykırıyor, yani unutmak hatırlamaktan çok daha zor bir şey.
Böyle olunca bir insan için Allah’ı unutmaktan, Allah’ı hatırlamamaktan, Allah’tan gafil olmaktan daha büyük bir felaket, daha büyük bir hüsran olamaz.
Bu yükümlülüğü yerine getiriyorsak bunun ardından ikinci bir yükümlülük bizi bekliyor; insanlara Allah’ı hatırlatmak. Bulunduğumuz yerlerde, birlikte yaşadığımız insanlara da Allah’ı hatırlatmak İslami bir erdem bir yükümlülüktür.
Peygamber Aleyhisselam bulunduğunuz meclisin bizim üzerimizdeki üç hakkını şöyle haber veriyor; “Allah’ı çok çok zikretmek, birbirinize doğru yolu göstermek ve bir de gözleri yummak yani bulunduğunuz yerin ayıplarını, eksiklerini görmemek.”
Günümüz toplumlarının en büyük felaketi boş şeylere dalıp dalıp gitmek, faydasız, lüzumsuz lakırdılarla yegâne hazinemiz olan ömrümüzü tüketmektir.
İşte bu noktada Müslümana düşen buna müdahale etmektir. Böyle pozisyonlarda bir yolunu bulup bu gaflet anlarına dur demek, Rabbimizi hatırlatmak bir yükümlülüktür.
İnsanlara Allah’ı hatırlatanlar ne güzel dostlardır. Şeytanın en belirgin özelliklerinden birisi insana Allah’ı zikretmeyi unutturmasıdır.
“Ey iman edenler! Mallarınız ve evlatlarınız sizi Allah’ı hatırlamaktan alıkoymasın! Kim böyle yaparsa işte onlar hüsrana uğrayanların ta kendileridir”(63/9)