Karar Yazarı Hakan Albayrak, gayrimüslim yönetimlerin zalimlikleri karşısında masum hayrimüslim halka zulmeden ve onları hedef alan terör olaylarını eleştirdi.
Albayrak, belli bir döneme kadar Müslümanların kendilerine zulmedenlere dahi merhamet gösterdiğini hatırlatarak, tarihten kesitler paylaştı.
İşte Albayrak'ın yazısının ilgili bölümü:
"TÜRKLER YOLLARINI KESEBİLİRDİ AMA..."
Sene 1149… İkinci Haçlı Seferi'nin sonu…
Fransa Kralı 7. Louis ve Alman Hükümdarı 3. Konrad'ın komuta ettiği Haçlı Ordusu, Selçuklu Sultanı 1. Mesud komutasındaki İslam ordusu tarafından fena halde mağlup edilmiştir… Kendilerine “Hacı” diyen Avrupalı askerler perişan bir halde Anadolu'dan çekilmeye çalışmaktadırlar… Yaralı bereli, aç ve biilaçtırlar… Türkler yollarını kesip tepelerine binse yapabilecek hiçbir şeyleri yoktur… Mezhep farkından ötürü onlardan hazzetmeyen Rumların fenalıkları da cabası…
İkinci Haçlı Seferi'ne Fransa Kralı'nın özel kâtibi olarak katılan Odo de Diogilo adlı rahip anlatıyor:
“Eğer Müslüman Türklerin kalplerine, o sefaleti ve felaketi görerek, bir acıma duygusu gelmemiş olsaydı, geri kalan Haçlı kafilesinin durumu çok feci olurdu. Türkler, bu biçarelerin yaralılarına baktılar, fakirlerini cömertlikle beslediler ve sıkıntıdan kurtardılar. Hatta bazı Müslümanlar, Rumların tehdit ve hile ile hacılardan koparmış olduğu Fransız paralarını satın alarak ihtiyacı olan hacılara verdiler. Aynı dinden olmayanların bu koruyucu muameleleri ile dindaşları olan ve kendilerini ağır işlerde kullanan, döven, dolandıran Rumların hareketleri, Hıristiyan hacıları arasında, öyle bir karşılaştırma vesilesi oldu ki, bunlardan pek çoğu kendi istekleri ile kendilerini kurtaran Müslümanların dinini kabul ettiler. Kendilerine karşı zalimce davranan dindaşlarından sakınarak, imansız telakki olunan, fakat haklarında gayet yumuşak ve şefkatle muamele edenlerin arasına emniyetle girdiler. Ve işittiğimize göre, Türkler çekilirken 3 bin kadarı da onlara katılmıştır. Gerçekte Müslümanlar, ifa ettikleri hizmetle yetinerek, bunlardan hiçbirisini dinlerini terk etmeye zorlamamışlardı.”
***
"ATALARIM HIRİSTİYANLAR TARAFINDAN FETHEDİLEN BİR ÜLKEDE MÜSLÜMAN OLSALARDI..."
Lübnanlı Hıristiyan yazar Amin Maalouf (Emin Mâluf), Ölümcül Kimlikler adlı kitabında bu hakikatin altını şöyle çiziyor:
“…O zamana kadar tarihin kıyısında yaşamış olan bu Bedeviler, birkaç on yıl içinde İspanya'dan Hindistan'a kadar uzanan uçsuz bucaksız bir alanın hakimi olmayı başardılar. Hepsinde de şaşılacak derecede düzenli, başkalarına görece saygılı ve boş yere aşırı şiddete başvurmadan.”
“Eğer atalarım, Müslüman orduları tarafından fethedilen bir ülkede Hıristiyan olmak yerine, Hıristiyanlar tarafından fethedilen bir ülkede Müslüman olsalardı, onların inançlarını koruyarak on dört yüzyıl köy ve kentlerinde yaşamaya devam edebileceklerini sanmıyorum. Gerçekten de, İspanya'daki Müslümanlara ne oldu? Ya Sicilya'daki Müslümanlara? Yok oldular, tek kişi kalmamacasına katledildiler, sürgüne zorlandılar, ya da cebren Hıristiyan edildiler.”
“İslam tarihinde daha başlangıçtan itibaren, ötekiyle yan yana yaşama konusunda dikkate değer bir yatkınlık görülür. Geçen yüzyılın sonunda, en büyük İslam gücünün başkenti İstanbul'un nüfusu içinde başlıca Rumlardan, Ermenilerden ve Yahudilerden oluşan Müslüman olmayan bir çoğunluk bulunuyordu. Aynı dönemde Paris'te Londra'da, Viyana'da ya da Berlin'de nüfusun yarısının Hıristiyan olmayanlardan, Müslüman ve Yahudilerden oluşabileceği düşünülebilir miydi? Bugün bile, kentlerinde müezzinin ezan okuduğunu işiten pek çok Avrupalı rahatsız olurdu.” (Amin Maalouf, Ölümcül Kimlikler, Çev. Aysel Bora, Yapı-Kredi Yayınları, İstanbul 2000)