Tayyib Erdoğan, hele de son günlerde, sadece iç siyasette değil, dışsiyasette ve dünya kamuoyunda da bir 'tsunami' etkisi meydana getirmeye devam ederken, bu 'tsunami'nin bir dalga kabarması da müslümanlara çarptı..
Laiklik denilen - ve dinsizlik değil, kendisini bir din gibi sunan- bu cereyan; ki, hele de son 100 yılımızda, müslümanların üzerinden buldozer gibi geçirildi; verdiği onca maddî-manevî hasara rağmen, müslümanlar yeni şartlara göre, yeni direniş metodları geliştirerek ayakta durmayı başardılar..
Ama, bu yeni şartlar içindeki uygulamalar içinden, laiklik konusunda bütün müslümanları bağlıyan tek bir anlayış çıkmaz.. Çünkü, hemen herkes laikliğe lafzî itiqadî itirazını sürdürürken, niceleri ona direnmeyi bir imanî gereklilik olarak gördü; kimileri de, çaresizlik içinde, o dayatmayı bir fiilî durum olarak görüp, müslüman halkın maslahatını karşılamak anlayışına ağırlık vererek, daha çok da pragmatist / faydayı esas alan bir anlayışla hareket etti, 'taqıyye' yolunu seçti..