Ne zaman aracını uygunsuz şekilde park eden birisini görse çok öfkelenen bir dostum var.
“Kızma canım, olur böyle ufak tefek hatalar” diye sakinleştirmeye çalıştığımda;
“Hayır, öyle düşünme hocam, bu işin sonu firavunluğa kadar gider, bir adam sadece kendisini düşünüyor, başkalarının ne yapacağı, bu park yerine nasıl gireceği, acil bir durumda nasıl çıkacağı hiç umurunda değilse böyle birisi büyük fırsatlar yakaladığında neler yapmaz ki?” der.
Siz bu düşüncesizce park meselesini hayatın diğer alanlarını da göz önüne alarak düşündüğünüzde insanlığın tarih boyunca karşı karşıya olduğu firavunluk meselesini de anlamış olursunuz.
Siz buna başka “göz açıklıkları da ekleyin. Her şey bir yana firavunluğa giden yolun adını “göz açıklık” koymamız bile buna layık olduğumuzu göstermiyor mu?
Sadece kendisini düşünmek cahillikle, görgüsüzlükle izah edilecek basit bir suç değildir.
Evet, Müslüman başkalarının hatalarını örten, affeden, görmezlikten gelen kişidir fakat bunu yapan kendisiyse asla af edemeyeceği gibi bu işin ucunu bıraktığında çok kötü yerlere gideceğini unutmamalıdır.
Şu salgının geldiği son aşamada kendimizi bu anlamda bir daha gözden geçirmemiz gerekmektedir.
Dünyaca tavsiye edilen sağlık kurallarını hiçe sayarak bütün sınırları çiğneyip geçenlere bakıyorum da nedense onları “canından bezmiş, ölüme meydan okuyan cahiller” olarak göremiyorum. Su-i zan olmasın ama ben onları başkalarını öldürmeye çalışanlar, başkalarının canına kast edenler olarak görüyorum, hem de en yakınlarından başlamak üzere.
Diyelim ki birilerimizin söz konusu sağlık kurallarının hiçe sayılmasıyla ölüm olayı gerçekleşmedi. Değil mi ki bu yüzden herkes evlerine kilitlenmiş kalmış, insanlar arası ulaşım durmuş, iş hayatı bir türlü başlayamıyor, değil mi ki eğitim inkıtaya uğramış...
Zaten biz de böylesine büyük kötülükleri başarabilenlere firavun diyoruz.
Lütfen bu yazıyı okuduktan sonra “dur bakalım, bu şekilde benim görebildiğim kimler var?” diye etrafında firavun aramasın, sadece kendisinin böyle olup olmadığına baksın yeterlidir.