Trafiğe çıkan bir araç için hiçbir şey frenden daha önemli değildir. Bir sürücü için aracını istediği anda durdurabilmesinden daha hayati bir şey düşünülemez.
Şimdi bizim bildiğimiz o normal fren sistemlerine takviye olarak neler eklenmedi ki; ABS, ASR, yeni duyduğum EBS, otobüslerde, kamyonlarda ve özellikle tırlarda bunların ne kadar gerekli olduğuna ekranlardan her gün şahit oluyoruz.
Yani mesele, aracımıza sahip olabilme ve istediğimiz noktada durdurabilme meselesidir.
Diyorum ki siyasi trafiğe çıkacak olanlarda da bu fren meselesi dikkate alınmalıdır. Araç muayene istasyonlarında olduğu gibi siyasete atılmak isteyenler için psikoloji, nöroloji ve diğer uzmanlardan oluşan ciddi bir heyet olmalı, siyasi trafiğe katılmak isteyenleri sıkı bir fren testinden geçirmeli ve ona göre müsaade belgesi vermelidir.
Nasıl bir testten geçirilmelidir? Mesela liderlerine, partilerine veya ilkelerine birazcık dokunulmalı, dil uzatılmalı. Bu arada rakip partiler ve liderleri övülmeli. Yani nerede durabildiği, nerelere savrulduğu ölçülüp görülmelidir.
Biliyorum, biz bu meseleyi kendi kavramlarımızla, yani sabır, teenni ve öfkeye hakim olma başlıkları altında daha güzel anlatabilirdik ama neyse, bugün de biz güncelleme yapalım istedik.
Dikkat ederseniz trafiği felç eden şeylerin başında frensizlik geldiği gibi siyasetin trafiğini de aynı şekilde frensizlik berbat ediyor. Nefsine ve öfkesine hakim olamayanların yazdıklarının ve konuştuklarının nelere mal olduğunu ibretle izliyoruz.
Bakın, frenle söze başladık ama neredeyse el frenini unutuyorduk. Hâlbuki onun da bambaşka bir fonksiyonu var. Durdurduğumuzu zannettiğimiz aracın ileri geri kaçmasını onunla önleriz.
Gelin bu noktada geri geri kaçırmayı liderlere ölçüsüz övgü ve yağ yakmakla eşleştirelim. Siyaset trafiğini çamur deryasına çeviren sebeplerden birisi de el frenini çekmeyi unutmak değil midir?
Aslında bu frensizlik meselesi sadece siyasiler için değil hepimiz için ve hayatın bütün alanlarında dikkat etmemiz gereken bir kuraldır.
Bu münasebetle Cumanız mübarek olsun.