Dün sabah, Diriliş Postası'nın patronları Ali Yıldız ve Mehmet Akosman'la kahvaltı ettik.
Kahvaltı bahaneydi; erteleyegeldiğimiz o konuyu nihayet konuşup neticeye bağlamamız gerekiyordu.
Konu, benim malum yazılarımın doğurduğu rahatsızlıktı.
Ali Yıldız, böyle devam edemeyeceğimizi söyledi.
Mehmet Akosman, gazeteye kattığım kıymetli şeylerin de olduğunu belirterek iltifatta bulundu.
İkisi de aramızdaki muhabbetin baki kalacağını söyledi ve ben de bunu teyit ettim.
Neticede Diriliş Postası ile ilişkim kesilmiş bulunuyor.
Daha doğrusu, bu yazının son noktasını koyduğumda -nasipse şayet- kesilmiş olacak.
İyi mi oldu kötü mü oldu, o tartışılabilir, ama benim gönlüme göre bir gazete oldu.
Özür ve tashih konusu ettiğimiz yazı, haber ve reklamlar hariç, geçen 9 ay boyunca çıkardığımız her Diriliş Postası sayısının her satırını, her kelimesini sahipleniyorum.
Dünyanın en güzel ekibiyle çalıştım. Okurlarımızın güzel yoldaşlığı, güzel arkadaşlığı kalbime sürur verdi. Hayatımın belki de en güzel dönemini yaşadım Diriliş Postası'nda.
Allah hepinizden razı olsun dostlar.
Diriliş Postası'nın kan kaybetmeden yoluna devam etmesini diliyorum ve en iyi yayın yönetmeni tercihinin Erem Şentürk olacağını düşünüyorum.
Bununla beraber, ben de ‘mesleğe' devam etmek istiyorum tabii.
Kimsenin başını derde sokmayacak şekilde yeni bir gazete çıkarmanın yolunu arıyorum; bulursam haber veririm inşallah.
Allah'a ısmarladık.
Vesselamu aleykum ve rahmetullahi ve berekatuhu.