Yazısına, “gidecek yerim yok” diye başlık atmış... Sonra da “bu ülkede neleri sevdiğini” sıralamış... “Bu yurdun taşını, toprağını, sulaklarını, denizlerini, ırmaklarını, yaylalarını, kedilerini, kirpilerini sevdim!” demiş, “köpeğini seven” adam!..
Doğrudur... “Tanıklık” ederez ki, onlar bu ülkenin “her şeyini” sevdiler... Bir tek “insanı” hariç!.. “Ülkeyi” ve ülkede yetişen “ürün”leri sevdiler de, “ülkede yaşayan insanları” bir türlü sevemediler!.. Bu ülkenin “köpek”lerini sevdiler, köpekleri öldüğünde günlerce yas tuttular da, “bu ülkenin evlâdı” şehit düştüğünde bir damla gözyaşı dökmediler!..
Çünkü onlar, “insan”ları değil, onların eşşek gibi çalışıp ödedikleri “vergi”leri ... YAZININ TAMAMI İÇİN TIKLAYINIZ.