Jeopolitik Haçlı Seferleri

Jeopolitik Haçlı Seferleri

Modernliğin başlangıcından bu yana ilahi Vahyin yerini, seküler saldırgan akıl aldı. Mutlak'ı reddeden, inkar eden seküler akıl, modernitenin bütün kavram ve kurumlarına do­kunulmazlık kazandırdı. Bu süreçle birlikte, din'i/İslami dünya görüşü, hayat tarzı edilgin bir konumdan, etkin bir konuma geç­meyi başaramadı. İslam toplumları, İslami düşünce hayatı bu ge­lişme karşısında tarihsel yanıtlar/yenilikler üretmek yerine; Batı dünyası tarafından üretilen yeniliklere maruz kaldı. Modern bilimler, Avrupamerkezci dil/yöntem/model ve tercihleri meşrulaş­tırmak üzere; Batı'nın ötekini tahakküm altına almasını sağla­mak üzere araçsallaştırıldı. Bilimin ve sekülerizmin dokunulmaz kılınmasıyla birlikte İslam toplumları zihinsel bir kuşatılmışlık içerisine girdiler. Sömürgeci egemenlikler toplumlarımızda halen aşamadığımız, aşmayı başaramadığımız derin gerilimlere neden ol­du, İslam toplumlarında yorum özgürlüğüne son veren, yorumları sabitleyen bir gelenek oluştuğu için, yeni gelişmelere ilişkin yeni yorumlar yapılamadı. Zihinsel alandan başlayarak her alan­da İslami bünye yoksullaştı. Sömürgeci ve totaliter bir dil aracılığıyla çarpıtılmış bir İslami gerçeklik imgesi üretildi. Seküler yaklaşımın evrenselleştirilmesiyle birlikte modern tarih ve modern siyaset her tür kutsal etkiden/otoriteden arın­dırılmış oldu. Tarih ve siyaset her tür kutsal etkiden arındı­rılınca, her tür barbarlık ve vahşet normalleşti. Modern olmak bütün köklerden, her tür ahlaki otoriteden kopmak anlamına gel­di.

Müslümanlar olarak bizler, bugün ilahi Vahyin mut­lak niteliğinden çok, modern-seküler dokunulmazlıkların etkisi altında hareket ediyoruz. İslami dilin, söylemin, hareketin temel tanımları, sözcükleri gündemden, gündemimizden düşüyor, düşürülü­yor. Sömürgecilik yoğun bir biçimde sürerken, Müslümanlara yöne­lik, sömürgeci dayatmalar da sürüyor, İslam toplumlarında İslami mücadele öncelikli bir mücadele olmaktan çıkıyor. İslami muhalefet hareketleri olarak bildiğimiz hareketler, İslami mücadeleden değil, "demokratik" mücadeleden söz ediyor. Serbest piyasa kapitalizmi­nin ve neoliberal dünya görüşünün sınır tanımayan ilerleyişi kar­şısında toplumlarımızın çok savunmasız ve dirençsiz olduğu açıkça görülebiliyor. Bütün bir hayatımız dış etkilere sonuna kadar açık hale geliyor. Neoliberal ilerleyişin somut bir sonucu olarak, Ortadoğu toplumlarında da görülebileceği üzere, siyasal anlamda elverişli bir ortam oluşuyor. Bu ortamda, her tür isyan/ayaklanma medya'da bütün boyutlarıyla yer aldığı için, küresel ölçekte yankılanıyor. Neoliberal yayılma siyasal bir "moda" halini alı­yor. Çin, Mao'cu komünizmden kapitalizme geçiyor, Rusya marksizmden kapitalizme geçiyor. Soğuk Savaş sonrası yeni dönem­de, emperyalist dünya İslam ve Müslümanlarla savaştığı için bugün toplumlarımız ezici ve boğucu gerçeklikler ve belirsizliklerle karşı karşıya bulunuyor. Kendisini tek yoruma hapseden köhne akıl­larla, yeni çözümlemeler üretemiyoruz. Yeni çözümlemeler ve dire­niş üretemeyen köhne akıllar, hepimizi ehlileştirmeye ve sistemle uyumlu kılmaya çalışıyor. Küresel ölçekte iç içe geçmiş bir dün­yada yaşadığımız için, bütün yabancılaşmalar, bozulmalar, inhiraf­lar da iç içe geçiyor. Algısal anlamda büyük kopuşlar yaşıyoruz. Radikal İslamcılık kırıntılarıyla güçlü/etkili yanıtlar geliştiremiyoruz. Düşünsellikten yoksun, entelektüel, düşünsel, kültürel birikim ve yoğunluğa ihtiyaç duymayan taşra radikalizmi ile, kuşa­tıcı çerçeveler/perspektifler gerçekleştirilemiyor. İslam toplum­ları entelektüel kılavuzluktan yoksun bulunuyor. Kendi zaafları­mızla yüzleşmeyi başaramadığımız için, bunu itiraf etmiyor ve kendimizi haklı çıkarmaya çalışıyoruz. Çoğumuz gerçek dünya dışın­da bir düş ülkesinde yaşıyor, gibi yaşamaya devam ediyoruz. Zama­na özgü tercihler yaparak temel İslami anlamlardan ödün verebili­yoruz. Zamanın beğenisine hitap eden, Neonurcu-Hoşgörü dili/ söy­lemi gibi yabancılaştırıcı bir dil oluşuyor. Bu dil/söylem/yaklaşım her tür popülerliği meşrulaştırıyor, her tür popülerliğin arkasından koşuyor. İslami bilinç alanını genişletmemiz gere­kirken bu alandan uzaklaşıyoruz. Her tür popülerliğin arkasın­dan koşan zihniyet, cemaat çıkarı söz konusu olduğunda etnisiteyi, İslam'dan daha önemli/öncelikli sayıyor. Düşünen öznele­re değil, kalabalıklara hitap etmenin yollarını arıyoruz. Düşü­nen öznelere yönelik çalışmalar İslami kesimlerde kesinlikle ilgi görmüyor. Kalabalıklara hitap eden dilin kitleleştirıci etkisi büyük bir bilinçsizliğe/ruhsuzluğa yol açıyor. Gerçek­lerle propoganda arasındaki uçurumları göremiyoruz. Dini motif­lerle süslü propoganda yalanlarını teşhis edemiyoruz. İslami mücadele gücü ve bilincine sahip olmayanlar, çok sefil bir yol alan teslimiyetçilik yolunu seçiyor. Alışılagelen çerçeveler/ kalıplar içerisinde yazıp konuşmadığımız için ötekileştiriliyoruz.

Sermayenin dünya ölçeğinde sağladığı egemenlik yoluyla dünya ölçeğinde tek bir ekonomik ve kültürel sistem oluşuyor. Bu sistem bütün yerel yapıları belirsizliğe ve gerilime sevk ediyor. Medya manipülasyonları aracılığıyla kamusal algı biçimlendirilebiliyor. Küresel sistem, sermayenin çıkarlarına ve ihtiyaçlarına göre hareket ediyor. Türkiye'de de içerisinde ya­şadığımız üzere neoliberal hayat ve düşünce tarzı, her tür aidiyet duygusunu ve tavrını aşındırıyor. Devrimci bir İslami alternatifi etkin bir şekilde savunduğumuzu ve gerekçelendirdiğimiz iddia edemeyiz. Genç kuşakların zihinleri liberal kültürün ikonaları tarafından boşaltılıyor. Müslümanlar da neoliberalizmin rüzgârları önünde bir o yana bir bu yana savruluyor. Herkes önce egoist hesapçılığı öğreniyor. Finansal kuralsızlaşma hayatın bütün boyutlarında hissedilebilen bir yozlaşmaya neden olu yor. Ahlaki kötülükleri sorgulamayan bir toplumda yaşıyoruz. Bu koşullar içerisinde her gün yeni ihtiyaç ve istek kategori­leri, tanımları ortaya çıkıyor. Bütün yerel sınırları aşarak, bütün dünyayı serbestçe dolaşan objeler, metalar, teknoloji­ler, yeni davranış ve algı biçimleri, yeni bir kültürel tarz oluşturuyor. Devlet'ler sermaye hareketlerini denetleme fonk­siyonunu kaybediyor. Enformasyon sistemi daha çok liberal/de­mokratik anlamda bir "özgürleşme" ye öncülük ediyor. Böylece tek boyutlu bir algılama, özgürleşme ve muhalefet tarzı oluşu­yor. Bugünün dünyası kendi değerlerini güç kullanarak empoze ediyor. Rüşvet küreselleşiyor, fuhuş küreselleşiyor, hırsızlık vurgunculuk küreselleşiyor, uluslararası ticaret rüşvetsiz mümkün olmuyor. Neyi öğreneceğimizi, neyi öğrenmeyeceğimize biz karar vermiyoruz, bunları medya belirliyor. Ana akım medya ta­rihi çarpıtıyor, gündemi çarpıtıyor, gelişmeleri çarpıtıyor, kirletiyor. Güç karşısında gerçeğin ifadesi olmak yerine, güç­lülerin tanımladıkları gerçekler doğrultusunda konumlanmak büyük bir düşüşün yansımasıdır. Her tür çözülme para ve şöhret sarhoşluğu ile başlıyor. Ahlaki, manevi, kültürel değerlere hizmet ederek, bu değerler doğrultusunda yeni bir iklim oluş­turma çabalarımız çok yetersiz. Tevhidi bilincin evrensel çağ­rısına güçlü yanıtlar verebilmek için, bugünün dünyası ve tarihi içerisindeki konumumuzu güçlü bir biçimde gözden geçirebilmeliyiz. Bunun için, hepimiz, kendimizi büyük bir özeleştiri sı­navına hazır hale getirmeliyiz. Her yeni başlangıç, yeni bir heyecan demektir, yeni bir yolculuk demektir, yeni bir hareket demektir. Evlerimizde, ailemiz/çocuklarımızla birlikte bütün dünyayı görebilmeli, bütün dünya ile ilişki kurabilmeliyiz. Evlerimizi aziz İslam'ın bütün renklerini, bütün yorumlarını kuşatan bir ilgi merkezi haline getirebilmeliyiz. Geçmişe ve yerelliğe kapanan düşünce yollarını/ bugüne ve evrensele açmalıyız. Bugün'ü/şimdi'yi mutlaklaştırmamalı, ebedileştirmemeliyiz. Uzun vadeli yaklaşım/çözümlemelere ihtiyacımız olduğunu unut­mamalıyız. İçerik üreterek, bilinç üreterek, daha fazla hare­ket,  daha fazla iletişim/etkileşim ve etkinlik imkanı bula­biliriz.

Müslümanlar olarak, içerisinde bulunduğumuz dünya koşullarında genel-geçer yorumların ilerisine geçmek, bu çağın gerçekleriyle yüzleşmek, kendi kendimizi, bütün bir İslam aile sinin varoluşsal sorunlarıyla ilgili geniş ufuklu sorular sor­mak, etrafımızda yaşanan, gelişen olayları, romantik yaklaşım­larla değil, olayların bütün boyutları ve yoğunluklarıyla teş­his etmek durumundayız. Küresel piyasa hayatın her alanında dönüştürücü etkiler gerçekleştiriyor. Kapitalist kültür nice­liksel değişim/dönüşümleri güdümlüyor. Küreselleşmeye insani ya da vicdani bir boyut, içerik kazandırılamıyor. Neoliberal hayat tarzı ve ilişki biçimleri bilincimizi ve içtenliğimizi incitiyor. Maddi değerlerin ve ilişkilerin öncelikli hale gelmesi, İslami sorumluluklarımızı ihmal etmemize yol açıyor. İslami, insani, ahlaki değerlerin yerine, borsa değerleri ge­çiyor. Liberal anlam iklimi, İslami anlam ikliminin önünü kapa­tıyor. İçerisinde yaşadığımız küresel/kapitalist/liberal süreç­ler, yerel kültürleri, renkleri, yaklaşımları, hassasiyet biçim­lerini müze malzemesi haline getiriyor. Temel İslami ve insa­ni haklarımız, neoliberal dünya görüşü tarafından belirleniyor, sınırlandırılıyor, kısıtlanıyor. Bu durum kuşkusuz kabul edile­bilir bir durum olamaz. "Tuttuğunu kopar" mantığına dayalı maddiyatçılık toplumsal çözülmeyi derinleştiriyor.

Yabancı bir dünyada, kendimiz kalarak yaşamak ve mücadele etmek durumundayız. Kendimizi zihinsel, ruhsal, ahlaki, kültürel anlamda niteliksel değişime hazırlamadığımız takdirde, toplumsal bir değişimden söz edemeyiz. Modern zamanlar boyunca faşizm zihinlerimize tahakküm etti, etmeye devam ediyor. Bu tahakküm sebebiyledir ki, bugün de jeopolitik haçlı seferleri hiç ara vermeksizin devam ettiriliyor. Zihinlerimize hakim olan seküler faşizm karşısında düşünsel bir direniş gerçekleştirmeyi başaramadık. Düşüncenin direnişini yazamadık, konuşamadık. İs­lam toplumlarının karşı karşıya bulunduğu faşizm karşısında, bilinç savaşçılarına, bilinç savaşlarına, özgün düşüncelere, özgün düşünürlere ihtiyacımız olduğunu hatırlamalıyız. Örnek hayatlar ve örnek mücadeleler üzerinde konuşmalıyız. İlahi yasa­lar, ölçüler değişmez, her zaman, her koşulda geçerlidir. Toplumsal yapılar, kurumlar, gelenek ve görenekler, alışkanlıklar ihtiyaç hasıl olduğunda temel ilahı ölçütlerin genel çerçevesi­ne/ruhuna sadık kalınmak suretiyle yenilenebilir. Bugün, Müslü­manlar olarak biriktirdiğimiz ve eyleme dönüştüremediğimiz bir yığın bilgiye sahibiz. Resmi hayatlara, yerel hayatlara, milli­yetçi hayatlara kapatıldığımız için, kendi İslami hayatlarımı­zı somutlaştıramıyoruz. Hepimiz resmi kimliklerimiz içerisine hapsedildiğimiz için, evrensel aidiyet duygusuna, bağlılık bi­çimlerine yabancıyız. Dünyayı, olayları, gelişmeleri takip eder­ken, kimi zaman saatlerimiz çok geri kalıyor, kimi zaman çok ileri gidiyor. Her iki durumda da büyük çelişkiler yaşıyoruz. Bu nedenle saatlerimizi kuşatıcı bir bilince ayarlamalıyız. İçerisinde yaşadığımız dönemin, tarihin, çağın, sorgulamalarına yanıt verebilecek bir bilinç oluşturmalıyız. Zamanın hızlı de­ğişim ve dönüşümleri karşısında edilgen bir noktada duramayız, sömürgeci düşünceye, yönteme teslim olamayız. Yaşamadığımız, özgür bir sorumluluk bilinciyle temsil etmediğimiz düşün­celerimizin bir değeri olamaz. Bugünün dünyası ve tarihi içe­risinde karşı karşıya bulunduğumuz sorunlarla ilgili gündemi­miz olmalı.

Bugün, insanlıktan bütünüyle çıkmış bir dünyada yaşı­yoruz. Modern-seküler-ırkçı zihniyet Müslümanlara yönelik zulümleri, işkenceyi, tehcir'i, kötü muameleyi sıradanlaştırmıştır. Müslümanlar söz konusu olunca, modern-seküler dünya hiç bir vicdani kaygıya ihtiyaç duymuyor. Vicdan'a ihtiyaç duymuyor. Bugün, halen, Müslümanlar tasarlanmış, programlanmış, siste­matik hale getirilmiş, en ince ayrıntılara varıncaya kadar hesaplanmış zalimliklere maruz kalmaya devam ediyor. Modern-se­küler tarihin eşsiz zulümler/kötülükler tarihi olduğunu görü­yor ve yaşıyoruz. Zulüm, soykırım, katliam, işkence sömürgeci siyasetin, tahakkümün, zihniyetin ayrılmaz bir parçasıdır. Amerika ve Avrupa, İslami, İslami gelişmeleri ideolojik ve po­litik gerekçelere dayalı olarak algılıyor ve yorumluyor. İslam toplumlarını sekülerizmi özümseyememekle suçluyor ve aşağılıyor, Müslüman halklar bir yanda yerel anlamda ideolojik despotlukla karşı karşıya bulunurken, bir yanda küresel-emperyalist bir despotlukla karşı karşıyadır. Her iki konumda da Müslümanlar statükolara itaate ve pasif konuma mahkûm edilmiş bulunuyor. Küresel-emperyalist çerçeveler doğrultusunda, modern-seküler kalıplar içerisinde düşünmeye ve yaşamaya zorlandığımız için, zihinsel ve ruhsal ısdıraplar çekiyoruz. Seküler hayat tarzının ve dünya görüşünün dayatmalarından özgürleşmek üzere, yeni bir dil, yeni bir model, içerik ve bilinç oluşturmak zorundayız. Amerikan ırkçılığı kendisini her zaman "nihai iyi"nin temsil­cisi saydığı için, Amerika'ya muhalefet eden bütün unsurları "özgürlük düşmanları" olarak etiketliyor, İran, İslami bir dev­rim gerçekleştirdiği için "nihai kötü" olarak tanımlanıyor. İran'la bir biçimde ilişki içerisinde olan, yardımlaşan direniş hareketleri de "nihai kötü"ler arasında sayılıyor. Bu nedenle hem İran, hem de direniş hareketleri çok ciddi bir biçim de yalnızlaştırılmak isteniyor. Suriye'de yaşanan istikrarsızlıklar da, direniş hareketlerinin Suriye'den çıkarılmalarıyla yakından ilgilidir. Bu durumu bilmek, bu yorumu paylaşma kesinlikle Baas ideolojisini/ik­tidarını, Esad diktatörlüğünü desteklemek anlamına alınamaz. Suudi Arabistan petrole sahip olduğu için emperyal sistem ta­rafından korunurken, aynı zamanda abartılı/hastalıklı bir İran paranoyasını da ısrarla sürdürüyor. Sömürgeciler petrol sevgi­sini, demokrasi sevgisi'ne dönüştürerek açıklıyor.

İçerisinde bulunduğumuz bilinç krizini aşabilmek için samimi bir zihinsel hesaplaşmayla birlikte, bir mücadele alanı, zemini açmamız gerekir. İslami mücadeleye evrensel içerikli or­tak bir dil kazandırmak, evrensel bir ilişki-etkileşim sistemi oluşturmak, İslami amaçlar için, evrensel buluşmalar gerçekleş­tirmek hayati önemi olan konulardır. Ulus-devlet'in, ulusalcı yapıların ve beklentilerin bir parçası haline gelen dini cemaatlerle böyle bir mücadele başlatılamaz. Bini anlamda bir psiko­terapi hizmeti veren, duygusal/manevi manipülasyon ve dayatma­larla oluşturulan, reklam kampanyası mantığıyla etkinliklerde bulunan, kendileri gibi düşünmeyen Müslümanların zihin/bilinç ve eylem dünyalarına sonuna kadar kayıtsız kalabilen, manevi/ duygusal ajitasyonlârla taraftar toplayan, sistematik bir bi­çimde mitoloji üreten, Ümmet kardeşliği yerine "cemaat" kar­deşliğini koyan, cemaat çıkarı dışında dünyada hiç bir sorunla kesinlikle ilgilenmeyen, "cemaat" bencilliğini kutsallaştıran, milliyetçiliklere ödün veren, milliyetçiliklerle bütünleşen "hoşgörü"lü cemaatlerle evrensel bir bilinç ufku oluşturulamaz.

Günümüz dünyasında hiç bir yerde Müslümanların güven­lik hakları yok, bu haklar hiç bir gerekçe olmaksızın keyfi bir biçimde ihlal edilebiliyor. Müslümanlara yönelik zulümler, bas­kılar, katliamlar, soykırımlar "insan hakları" ihlali olarak de­ğerlendirilmiyor. Müslümanlar emperyal seçkinler nezdinde alt insan sayılıyor. Müslümanlara yönelik küresel şiddet karşısında uluslararası hukuk/ahlak/vicdan her zaman çok ciddi bir felç durumu yaşıyor. Müslümanlara yönelik şiddet kimi kez Birleşmiş Milletlerin gözetimi altında da gerçekleştirilebiliyor. Bunun için Bosna'yı Srebrenitsa'yı, Irak'ı, Afganistan'ı, Filistin'i, Libya'yı asla unutmamak, unutturmamak gerekiyor. Srebrenitsa insanlık tarihinin en korkunç, en yıkıcı/yakıcı trajedisidir. İnsanlık tarihi boyunca, insani anlamlara yabancılaşmamış insa­nın ve toplumun, zulme uğradığında yaptığı en doğru, en haklı, en vakur, en onurlu, en isabetli, en meşru ahlaki tercih mutla­ka direniş olmuştur, insan, vicdan/adalet/merhamet/öfke/onur sahibi olduğunda, gerçek insan olur. İnsanın hayati yetenekleri­ni dumura uğratan bağlılık ve itaat biçimleri, hoşgörü'ye daya­lı teslimiyet biçimleri kesinlikle savunulamaz. Düşünmek, akıl yürütmek, eleştirmek, sorgulamak, muhalefet edebilmek, tahayyül etmek insanın hayati yetenekleri arasındadır.

Bugünün dünyasında, tarihin ideolojiye dönüştürüldüğü bir dünyada bütün haklar Amerika'nın ideolojik çıkarlarına göre tanımlanıyor ve uygulamaya konuluyor. Modern bütün kavramlar ideolojik denetim altında tutuluyor. Emperyal kültür sanayileri de Amerika'nın ideolojik çıkarları doğrultusunda denetleniyor. Amerika'nın neden olduğu sorunlar, icat ettiği krizler, gerilim­ler, yine Amerika'nın ürettiği yaklaşımlar aracılığıyla tanım­lanıyor. Modern-seküler-liberal kültürel tarz siyasal tahakkü­mün bir aracı olarak kullanılıyor. Genç kuşaklar güdümlü bir değişime maruz kalıyor. Hollwood filmleri, televizyon dizileri, çizgi filmler, videolar, mizah ve magazin yayınları, erotik yayınlar, moda hareketleri, tüketim biçimleri, logolar, idoller, markalar, posterler kültür sanayileri aracılığıyla genç kuşak­ların zihinlerini işgal ediyor, bu yolla genç algılar hipnoti­ze ediliyor. Var olmak, yalnızca sahip olmak anlamına geliyor.

Megaloman, narsist ve faşist emperyal seçkinler hiç bir şekilde bir suçluluk hissi duymuyor. Fiziki güç çılgın­lığı şeklinde tezahür eden her ırkçılık eksiksiz bir he­zeyana dönüşüyor. Irkçılıklar bütün ahlaki/manevi değerleri ayaklar altına almak suretiyle sürdürülüyor. Emperyalist/Siyo­nist güçler kendi ordularının hiç kayıp vermemesi için havadan aşırı güç kullanmak suretiyle kentlerimizi, toplumlarımızı yıkı­yor, yakıyor, masum/mazlum/silahsız insanları katlediyor. Emper­yalist/Siyonist güçler işledikleri vahşet sebebiyle hiç bir biçimde cezalandırılmayacaklarından emin oldukları için bu eşsiz canavarlıkları irtikap ediyor. Emperyalist saldırılar, katliam ve soykırımlar terör sayılmazken, bu vahşete karşı ve­rilen onurlu direniş terör sayılıyor. Bu arada, bütün direniş mücadelelerinin savunma amaçlı olarak ortaya çıktıklarını ha­tırlamak gerekiyor.

İslami direniş hareketleri tarihin en zor, en ağır en onurlu sınavını veriyor. Direniş mücadeleleri onurlarını, bağımsızlıklarını sonuna kadar koruyarak Amerika'nın, Avrupanın, İsrail'in, Kusya'ın yenilmezlik retoriklerinin büyük bir yanılsamadan ibaret olduğunu kanıtlıyor. Bizler, Müslümanlar olarak, ümmet çapında ortak bir bilinç oluşturamadığımız takdir­de, ortak ve gerçek umutlara sahip olamayız. Ümmet bilincini ahlakını ve kültürünü hepimizin ortak vatanı haline getirebilmek için, iman gücünü, entelektüel/zihinsel güçle, bilincin ve en­gin gönüllülüğün gücüyle, bilinçli kadroların öncülüğünde bütünleşerek halkların kalbine nüfuz edebilecek bir noktaya taşımak gerekiyor. Yeteneklerimizi ancak zihinsel bağımsızlığa sahip olduğumuzda çoğaltabilir, işlevli hale getirebiliriz. Bağımlı zihinler, teslimiyetçi zihinler hiç bir şekilde kendilerini çoğaltamaz, bir iradeye dönüştüremez, yalnızca taklit eder.

Sistemin ve statükonun seküler/liberal mantığına "hoşgörü" ile yaklaşarak değil, İlahi ölçütlerin ahlaki gücüne yaslanarak direniş yolculuğunu sürdürebiliriz.

Atasoy Müftüoğlu/Vuslat