Rivayet odur ki Edirne Osmanlının pay-ı tahtıyken şehrin yöneticilerinden ahalinin korkup çekindiği “Köpek Hasan Paşa” namında azgın mı azgın bir paşa varmış, zaten ona bu ismi de ahali vermiş.
Bir gün küheylan atının üzerinde Edirne sokaklarında azgınca oradan oraya seğirtirken sokağın birinden önlerine aniden bir köpek çıkmış ve ata saldırmış, panikleyen at Köpek Hasan Paşayı üzerinden atmış, kafası kaldırım taşlarına çarpan paşa oracıkta ölüvermiş. Bunu duyan zamanın şairlerinden biri (ismini unuttum) hemen söyleyeceğini söylemiş;
“Kelbini kelbine kırdıran Allah
Lâ havle velâ kuvvete illa billah!”
Günümüz Türkçesine nasıl çevirirsiniz; köpeğini köpeğine boğduran Allah mı dersiniz, itini itine boğduran Allah mı derseniz ne dersiniz deyin.
Bildiğimiz bir şey, aciz kaldığımız, bizi aşan ve gücümüzün yetmediği bir durumla karşılaştığımızda Allah Teala’nın bizi sevindireceği durumlarda söyleriz bunu.
Öncelikle bu meselede bir iman söz konusu; bütün güç ve kuvvetin Allah Teala’ya ait olduğuna, O isterse zalimleri birbirlerine musallat edebileceğine, köpek boğuşturur gibi birbirlerine boğdurabileceğine bir iman vardır bu olayda.
Zaten biz baştan Rabbimizin hem Hıristiyanlar hem de Yahudilerden zulüm edenler hakkında “Kıyamete kadar sürmek üzere aralarına kin ve düşmanlık yerleştireceğiz” buyurduğuna iman etmişizdir.” (Maide 14,64)
Emperyalist Amerika’nın Teksas olaylarıyla hemen bölünüp parçalanacağını beklemek belki ham hayal olabilir; ama bu durumun hep böyle sürüp gideceğini zannetmek de o kadar yanlış bir düşüncedir. Belki Gazze, Amerika’nın geleceğini Teksas’tan çok daha fazla sarsacaktır.
Avrupa’ya gelince, Siyonizm ortaya çıktığı günden bu yana Avrupa insanının gözünden böylesine düşmemiş, böylesine lanetle anılmamıştır.
Yarınlarda hiçbir Siyonist’in Avrupa sokaklarında güven içinde dolaşamayacağı günler gelecek, o günler hiç de uzak değil. Bütün bunların,
“Kelbini kelbine kırdıran Allah,
Lâ havle velâ kuvvete illa billah” kuralına göre işlediğini göstermektedir.
Selam ve dualarla.