Abdurrahman Dilipak / Yeniakit
Şöyle bir test yapalım. Kendinizi zenginken mi yoksa fakir, hasta, çaresiz hissettiğinizde mi Allah"a daha yakın ya da ona yönelmiş hissediyorsunuz?
Cevabı çok basit ve açık, hasta, yoksul ve köşeye sıkışmış hissettiğinizde.
Yoksullar, mazlumlar genelde kendilerini Allah"a daha yakın, daha doğrusu ona yönelme ihtiyacı içinde hissederler. Acı çekerken o dilinizin ucundadır. Ama rahat içinde, mutlu ve kahkaha atarken onun varlığını çoğu zaman hissetmeyiz bile.. Şükredenler, yardım dileyenlerden daha azdır.
Hatta sahip olduğumuz serveti korumak ve artırma telaşı içinde çoğu zaman kendimizden geçeriz.. Allah"ı hatırlayamayız bile. Hatta servet, iktidar, makam ve güç uğruna ihtiraslarımız bizi Allah"tan uzaklaştırır ve şehvetle yaklaştığımız şeyler bizi cehenneme yaklaştıran bir fitneye dönüştürür, hazlarımız, sınırları aştığımız anda bizi kendine çekmeye başlar ve yutar. Bir anafora, girdaba doğru sürükleniriz. O zaman yüzme bilmeniz de işe yaramaz. Batarsınız. Onun için fuhşa yaklaşmamamız emredilir.