Bugün sizlerle olan hasbıhalimizin ön üçüncü senesini dolduruyoruz. 2004 yılında bu köşenin ilk satırları klavyemden döküldüğünde daha çiçeği burnunda bir üniversite hocasıydım. Washington’daki odamda sizlerle birlikte bu köşeyi açtığımız o gün, ilginçtir, üniversite hocalığım da başlamıştı. O zaman sizinle de paylaşmıştım. Şimdi de tekrar edeyim. Benim hayatımda hayırlar hep aynı zamanlarda gelir. Hani deriz ya, “imtihanlar da ard arda gelir de, acaba biz o imtihanları hem sabrederek hem de aynı zamanda aşarak geçebilir miyiz, asıl mesele budur” diye. Aynı şekilde nimetler de aynı zamanlara rastlaşır sanki. Bilgisayar mühendisliği diplomamla ülkeme dönüp siyasete ilk adımımı attığım 1994 sonbaharında hem Refah Partisi kadınlar komisyonunda gönüllü olarak çalışmaya başlamıştım, hem de hafızlık çalışmama. İşte o zaman da yine üst üste gelen kader meyveleriyle George Washington Üniversitesi’ndeki ofisimde sizlerle dertleşmeye başladığımda aynı zamanda bir öğretmen, bir eğitici olmanın da tadına varıyordum. Evet, bu köşe benim açımdan Rabbimin lütfettiği lütuflar arasında yerini almıştır. Siz okurlarımızla milletvekili kimliği ile başlayan “dert ortaklığımızı” ve “derdi olan olmaklığımızı” bu köşeden sözlere döktük yıllarca. Elhamdülillah hadha min fadhli Rabbi. Buna vesile olan Akit, Vakit, Yeni Akit ailesine minnettarım. Onlar, kimseciklerin ortalıkta olmadığı 28 Şubat yıllarında hep benim yanımda oldular. Mesele Allah’ın emri başörtüsüne sahip çıkmaktı. Şartsız. Allah için!
Şimdi yeni bir sayfa açma zamanı. Neden mi...çünkü hepimizi inim inim inleten yasak kalktı, çünkü başörtülü kadın başörtüsünün dışında bir meşgale edinebilme lüksüne kavuştu, çünkü tesettürlü kadın başındaki örtünün ötesinde kabul görür hale geldi, çünkü bence benim bu noktada görevim tamamlandı. Ebabil kuşları misali hepimiz elimizde ne varsa onunla birlikte mücadelemizi verdik. Şimdi yeni bir sayfa açma zamanı. Çünkü artık bu devletin gözünde resmi olarak bir eski milletvekiliyim. Milletvekili olamasam da eski’si olabildim :)
Sizinle paylaştığım bu kimlik kartını yeni görevim olan T.C. Kuala Lumpur büyükelçiliğinin bana resmen tevdi edildiği günde aldım. İnsan hayatı bir gerçek roman. Bir sayfa kapanırken mutlaka bir başka sayfa açılır.
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım...Mı....Aynı şeyi farklı yerlerde söylemek lazım....Emri bil mağruf nehyi anil münker yapmakta devam lazım.
Allaha emanet olunuz.
yeniakit