Sınırlar yokolur, "İslam Milleti" bütünleşir, bir gün/Selahaddin Eş

Norveç"li uluslararası ilişkiler uzmanı Prof. Johan Galtung"la yapılan ve 24 Ağustos tarihli Zaman"da yayınlanan mülâkatta ilginç tesbitler vardı.

Ancak, önce bir yanlışı düzeltmek gerekiyor.. Türkiye"deki birçokları gibi Galtung da, "Arab dünyasının İsrail"e karşı (1948, 1956, 1967, 1973"lerde) giriştiği bütün savaşlarda yenildiğini" sanıyor.. Evet, doğrudur ki, 1948, 56 ve 67 savaşları ağır yenilgilerle sonuçlandı. İlk savaş, zâten, "siyonizm" (yahudiler için bir vatan kurmak) idealinin gerçekleşmesi savaşıydı.. (Gerçi, "o zaman henüz arab devletleri yeni kurulmaktaydı.." gibi ma"zeretlere sığınılır; ama, İsrail rejimi de 2000 yıllık bir devletsizlik geleneğinden sonra, tarih sahnesine ilk kez bir devlet olarak çıkıyordu.)

1956"daki savaş ise, Nâsır tarafından Suveyş Kanalı"nın "millîleştirilmesi" ve İngiltere ve Fransa"nın paylarının kaldırılması üzerine "İngiltere, Fransa ve İsrail"in Mısır"a "üçlü saldırı"sıyla başlamıştı. (Bu üçlü saldırı savaşında okullar bile korkunç şekilde bombardıman edilirken, Türkiye, saldırganların yanında yer alıyor ve haberler de Türkiye kamuoyuna bu bakış açısıyla aktarılıyor; Müslüman halklar arasında bir dayanışma duygusunun ortaya çıkmaması ve halkın Batı ittifakına ve tabiatiyle İsrail rejimine de sıcak duygular beslenmesi için ince bir siyaset izleniyordu.. O çarpık

siyasetin soğukluğu, 50 yıldır hâlâ da giderilebilmiş değil.. Ama, aynı Türkiye"de, o sıralarda Macaristan"da komünist Sovyet hâkimiyetine karşı meydana gelen ve kanlı şekilde bastırılan halk ayaklanmasını, "Soğuk Savaş" stratejistlerine göre desteklemek ve Sovyetler"i protesto için, ilk ve ortaokul öğrencilerine bile gösteriler tertibletiliyordu.. "Onlar 50 yıl öncelerde kalmış, artık öyle şeyler olmaz!" zannedenler, henüz 7 yıl önce, Merve Kavakçı Hanım"ın üzerine ilkokul çocuklarının bile -hangi zorba odakların emriyle- saldırtılışındaki "laik terör"ü hatırlayabilirler. Geçelim..)

İsrail rejiminin 1967 Haziranı"nda Mısır, Suriye ve Ürdün ordularını sadece "6 Gün" içinde toptan yenilgiye uğratmasından ve Kudüs"ün doğusu da ve Ürdün Nehri"nin Batı Yakası ve Suriye"nin tahıl anbarı olarak bilinen Golan Tepeleri ve Mısır"ın bütün Sina Yarımadası işgal altına girmişti.. O, çok ağır ve utanç verici bir yenilgiydi..

Amma.. 1973 Eylûl - Ekimi"nde gerçekleşen ve "Ramazan"a rastladığı için, "Ramazan Savaşı" diye de isimlendirilen büyük kapışmada, İsrail rejimi, devletlerarası savaş planında, ilk kez ağır bir yenilgiye uğratılıyor; bir yıldırım hızıyla bütün Sinâ Yarımadası"nı kurtarıp kuzeye doğru ilerleyen Mısır orduları, geçmiş yenilgilerin hıncını da almak istercesine sel gibi akıyor ve İsrail güçleri heryerde tarumâr oluyor ve İsrail Başbakanı Bn. Golda Meir, Amerika"ya, "Nükleer silah kullanmaktan başka çaremiz kalmadı, İsrail yokoluyor.." diyordu.. Bunun üzerine Amerikan Başkanı Nixon, zamanın Mısır lideri Enver Sedat"a durumu bildiriyor ve o da, -halkın paniğe kapılmaması için- durumu, "Savaşa devam edersek, bu, Amerika"yla savaşmak olacaktır. Bu yüzden, "ateş-kes" çağrısını kabul ediyorum.." diyordu.

Demek oluyor ki, siyonist İsrail rejimi savaşlarda sürekli kazanmamıştır..

Filistin ve bu diyarın siyonist yahudilerce işgal ve gasbı üzerine, bırakınız yabancıları, hatta çoğu Müslümanlar bile sağlıklı bir bilgiye sahib değiller.. Ne son 100 ve hele son 60 yılın tarihine bakıyoruz; ne siyasî haritadaki değişimlere, ne uluslararası hukuk adına çevrilen entrikalara.. Ama, bugün hiç değilse duygu olarak olsun, Filistin"in yanındayız ya; o da bir kazanç.. Geçmişte, o da yoktu.. Biz bile, konuya bu kadar yabancı kalmışken, başka dünyaların siyonist İsrail"i "askerî savaşlarda hep kazanan taraf" olarak bilmelerine/ göstermelerine niye şaşmalı..

Prof. Galtung"un, "Ortadoğu"nun geçmişteki savaşların ilk dört perdesiyle bu noktaya kadar gelindiğini; savaşın bundan sonraki perdelerinin Ortadoğu"ya daha başka şekil ve yönler verebileceği"ne dair sözleri de ilginç.. Bugün, İsrail"e asıl düşman olarak gözüken İran ve Suriye"ye, yarınlarda başkalarının da eklenebileceği"ni söylüyor Galtung.. Ona göre, "Mısır da birgün yeniden düşman olabilir ve bir başka ülke de asıl düşman olabilir.." Galtung, bu görüşünü, "Arab dünyasında ve İslam ümmeti arasındaki sınırların, yapay sınırlar çizilerek oluşturulması"na bağlıyor ve "savaş, son İKÖ bildirisinde de görüldüğü üzere, İsrail ile bütün İslam dünyası arasında ve hükûmetlerden çok, halklar arasıdır! Hattâ bu hükûmetlerden birisi de, şu anda İsrail ile müttefik olan Türkiye"dir.." diyor.

Evet, problemin asıl kaynağı, burada.. Müslümanların ekseriyet halinde asırlardır birlikte yaşadığı coğrafyaları, emperyalistler, "Birinci Dünya Savaşı"ndan bu yana devamlı ve kavmî, mezhebî, coğrafî alanlarda sun"î düşmanlıklar meydana getirecek şekilde, parça-parça ettiler ve hâlâ da etmeye çalışıyorlar ve her bir parçayı bir diğerinin üzerine saldırtmanın tuzaklarını kuruyorlar.

Ortadoğu"nun huzûra kavuşması, sosyal bünyenin, halklarının aslî inancına göre şekillenmesine bağlıdır.. Bu sun"î /yapay sınırlar birgün ortadan kalkar, İslam Milleti"nin kalb, beyin ve elleri birbirine kavuşur, inşaallah.. O güne ulaşmak için her müslümanın bu konuda üzerine düşeni, şer"î/ aklî ölçüler içinde yerine getirmek dikkati içinde olması niyaz ve temennisiyle..

**

-Nasrullah"ın ilginç ve de tuhaf i"tirafı: Hizbullah lideri Şeyh Nasrullah, dün, Lübnan televizyonunda yayınlanan mülâkatında, "İsrail"in, iki askerinin kaçırılmasına bu çapta bir büyük saldırı ile karşılık vereceğine yüzde 1 bile ihtimal vermediğini; böyle olacağını bilseydim, o emri vermezdim.." itirafında bulunmasını nasıl izah etmeli?

"Düşman"ıyla savaşı göze alanların, düşmandan ölçülü ve de ahlâklı, insaflı tepkiler beklemeleri tuhaf değil midir? Siyonist yahudiler o ahlâksız saldırganlığın utancından sonra, bu itirafla gelen kurnazlıklarıyla öğünebilirler..

Herhalde, hiç de iyi hesablanmamış bir i"tiraf.. Siyonist İsrail rejiminin elini daha bir açık hale getiren bu gibi ölçüsüz beyanlardan "hikmet"ler aramaya kalkışılmamalıdır..