Gazze Şeridi’nde Zeitoun Mahallesi’nde dünyaya gelen Faris Odeh, hayatının tamamını burada annesi Anam, babası Fayek ve sekiz kardeşiyle yaşayarak geçirdi. Faris, intifada döneminde sürekli okuldan kaçarak direnişe katılıyordu. Bu durumu fark eden okul yöneticileri ve ailesi onun için çok endişeleniyordu. Onu her ne kadar olaylardan uzak tutmak isteseler de başaramadılar.
Direnişin en ön safındaydı
Annesi Anam, Washıngton Post’a yaptığı açıklamada, “Faris’i günde en az 3 kez aramaya çıkardım. Bu aramalar hiç kolay olmuyordu. Türlü zorluklarla Gazze Şeridi’ni geçip kalabalığa vardığımda onu en önde direnişe destek verirken buluyordum” diye konuşmuştu. Babası Fayek onu birçok kez eve kilitledi. Hatta bazı zamanlar psikolojik destek vermek için onunla vakit geçirdiği de ifade ediliyor. Ama babasının bu tutumu da Faris’i direnişlere katılmaktan alıkoyamadı. Faris artık evden de kaçmaya başlamıştı.
Ünlü olmak değil şehit olmak istedi
Annesi Anam, Faris’i şöyle anlatıyor: “Faris, ünlü olmak derdinde değildi, bilakis kameralar onu çekmesin diye kameralardan kaçıyordu. Çünkü babasının görmesini istemiyordu. Faris’e çatışmalara giriyorsun ve taş atıyorsun seni alıkoyamıyorum, iyi tamam, ama bari kendini bir şeylerin arkasına saklayarak taş at dedim. Beni hiç dinlemiyordu, ne zaman onu çatışmaların ortasında bulsam en önde durmuş taş atıyordu. Faris ise ‘korkmuyorum’ diyordu sürekli.”
Cenazesine binlerce kişi katıldı
Faris’in ölümü çok acıklı bir şekilde oldu. 8 Kasım 2000 tarihinde çatışmalar sırasında, terörist İsrailli askerlere çok yakın bir yerde olmasından ötürü, bir İsrail tankına taş atarken, İsrailli askerlerin açtığı ateş sonucu boynundan vurularak şehit oldu. Cenazesine binlerce kişi katıldı. Babası Fayek yaptığı açıklamada, “Fares bir şehittir, her zaman olmak istediğiydi bu. Aksa için şehit oldu” dedi. Şehit oluşunun ardından Faris Odeh artık Filistinliler için bir simgeydi. Bir kahramandı, direniş sembolüydü.(Ajanslar)