Bir gün Emevi halifelerinden Süleyman b Abdülmelik’e,
“Ey müminlerin emiri, kapıda ısrarla sizinle görüşmek isteyen ve güzel konuşan bir adam var” dediler. “İçeri alın” dedi ve içeri alındı. Süleyman b Abdülmelik “sen kimlerdensin?” diye sordu. “Abdülkays b. Efsi oğullarındanım” dedi ve sonra;
“Ey müminlerin emiri! Size öyle sözler söyleyeceğim ki hoşunuza gitmese bile tahammül edin, kabul ettiğinizde de bu sözlerimin arkasında çok hoşunuza gidecek şeyler vardır” dedi.
Süleyman b Abdülmelik “konuş ey bedevi” dedi, adam;
“Ey müminlerin emiri! Etrafını dinleri ile senin dünyanı, Rablerinin gazabı karşılığında senin hoşnutluğunu satın alan adamlar sarmış. Allah hakkında senden korkarlar fakat senin hakkında Allah’tan korkmazlar. Ahiretlerini harab dünyalarını mamur etmişler, ahirete karşı savaş, dünyaya karşı barış halindeler. Allah’ın seni üzerlerine emin kıldığı işlerde onlara güvenme. Çünkü onlar emaneti zayi ederler, ümmete zulmederler. Sen onların yaptıklarından sorumlusun fakat onlar senin yaptıklarından sorumlu değildir. Ahiretini bozmak karşılığında onların dünyalarını düzeltme Çünkü insanların en ahmağı başkasının dünyası için kendi ahiretini satandır” dedi.
Süleyman b Abdülmelik adama “Bir ihtiyacın var mıdır?” diye sordu, adam “hayır, bir ihtiyacım yoktur” dedi ve ayrılıp gitti. Süleyman b. Abdülmelik özellikle bu “hayır, bir ihtiyacım yoktur” cevabını alınca; “Hayırları Allah için olsun, ne kadar şerefli bir aslı, ne kadar geniş bir kalbi, ne kadar keskin bir dili, ne kadar doğru delilleri ve ne kadar takvalı bir nefsi var. Şeref olacaksa böyle olsun dedi.
Ömer b Hattab (r.a) bir gün mescidden çıkmış gidiyordu, yanında da Carud el Abdi vardı. Yolun ortasında birden karşılarına bir kadın çıktı, selamlaştıktan sonra kadın;
“Hey Ömer hey! Senin Ömercik diye isimlendirildiğini ve Ukaz panayırında çocuklarla güreş yaptığını bilirim. Sonra aradan fazla bir zaman geçmedi ki Ömer diye isimlendirildin. Sonra yine çok bir zaman geçmedi ki “Müminlerin Emiri” diye isimlendirildin. Emrin altındakiler hakkında Allah’tan kork. Bil ki her kim ölümden korkarsa iyilik ve adaleti kaçırmaktan da korkar” dedi. Bunun üzerine Ömer (r.a) ağlamaya başladı. Yanındaki Carud kadına “Sen nasıl cüret eder de müminlerin emirine böyle konuşur ve onu ağlatırsın!” diye kızınca Ömer (r.a); “Bırak onu, sen onun kim olduğunu bilmiyor musun? O, Allah Teala’nın bizzat dinlediği Havle binti Salebe’dir. Mücadele Suresinin inmesine sebep olan kadındır, vallahi o konuştuğu müddetçe sabaha kadar dinlerim” dedi.
Yok mudur Süleyman b Abdülmelik’in kapısını çalan bedeviler, Ömerlerin karşısına çıkacak ihtiyar kadınlar?