Hani evden eve taşınırken kolilere kırılacak eşyadır uyarısını yapıştırırsın. Bazı lafları duyduğumda “ kırılacak gönül var” uyarısını yapıştırıp, patavatsızları kolileyip uzanılmayacak yerlere yerleştirmek istiyorum.

“Alevilerin yemeği yenmez” bunu bir Din Öğretmeni buyuruyor. Öyle zavallıca bir cümle ki veteriner sedyesinde kalır.

 Bu topraklar, bir sofrada her görüşten kaşık tutan ele, sımsıcak bir vatan çorbası değil midir?

Biz, gönülleri bölmeden bir sofrada ekmek bölen ecdadın hatırası değil miyiz?

Bir orduyu doyuran Gönlü Bolca Ninenin duası değil midir zaferlerimizin bereketi. Bir Bektaşi dedesi değil midir Osmanlı ordusunu cihanın velisi kılan. Aynı ağacın gölgesi değil midir bizi kan sıcağından serin rahmetlere bulayan.

Kul hakkına çöreklenenin, vicdan züğürtlerinin, nefsinin eteklerinde el pençe nizam eylenin, gıybet ede ede kardeşinin hakkını günahla sıvayının yemeği yenmez dersin anlarız da.. Alevilerin yemeği yenmez diyerek o kalbindeki haşeratları buram buram dile getirişini anlayamıyoruz!!

Fitne menüsüyle donattığın sofranın tellalı olacağına, alın teriyle kazanılmış ekmeğin hamalı ol kardeşim.

Seni düştüğünde kaldıracak olan bu topraklarda neye inanırsa inansın kardeşinin kıyamıdır.

Başımız, bu dille savaştığımızda gönül göğüne değecek. Bu dille savaşırsak pusuya yatanlardan önce uyanacağız.

Sana yemek yapan el vicdana gidiyorsa o elden doymak şereftir,

Sana yemek yapan el, senden önce bir yoksulun neferi olmuşsa o kalbe doğmak da şereftir.

Bir bakarsın böyle alçakça harcadıkların seni dostça biriktirir.

Din deryadır hakikatin elinde,

Lakin cahilin ağzında çamur oluyorsa

Savaşacağın din değil

O cahilin ağzıdır..

haber7/Esra Elönü