Şehit Selami Yurdan, 1966’da Ağrı’nın Patnos ilçesinde dünyaya geldi. Yaşamı boyunca bir Müslüman’ın sorumluluğunu ifa edeceği bütün görevlere koşarak katıldı. Beyazıt Meydanı’nda sıcak, kavurucu güneş altında Bosna’da zulme maruz kalan Boşnak Müslümanlara destek gayesiyle gerçekleştirilen eylemlerde hep vardı Şehid Selami Yurdan. Tıpkı zor durumda olan Müslümanlar için yapılan tüüm eylemlerde olduğu gibi… O, özellikle Bosna’daki kardeşlerinin acısıyla ciğerleri dağlananlardandı. Bir yolunu bulup mutlaka Bosna’lı kardeşlerinin acısını paylaşmalıydı.

Son olarak tevhit bilincinin en ileri örneklerinden birini sergileyerek Bosnalı Müslümanların direniş mücadelesine destek vermek amacıyla Saraybosna cephesine gitti. Rabbimizin, “Size ne oluyor ki Allah yolunda ve ‘Rabbimiz, bizi halkı zalim olan bu ülkeden çıkar, bize katından bir veli (koruyucu sahip) gönder, bize katından bir yardım eden yolla’ diyen erkekler, kadınlar ve çocuklardan zayıf bırakılmışlar adına savaşmıyorsunuz?” (Nisâ: 75) buyruğu ciğerlerini dağlayan Selami Yurdan, Bosnalı kadın ve çocukların “Nema niko da nas spasi?” (Bizi kurtaran yok mu?) feryadına daha fazla sabredemedi ve arkadaşları ile birlikte Bosna-Hersek’e gitmek üzere yola çıktı.

UZUN BİR YOLCULUK
Önce Bulgaristan-Romanya-Macaristan yolunu denediler. Ancak Yugoslavya’ya giremediler. Bu sefer dönüp Makedonya üzerinden Arnavutluk’a ulaştılar. Arnavutluk’tan bir gemiyle Hırvatistan’ın Split şehrine ve oradan karayolu ile Bosna-Hersek topraklarına girmeyi başardılar. On altı gün süren uzun bir yolculuğun ardından, Bosna-Hersek’teki, Zenica ve Travnik şehirlerinde Muslimanske Snage’ye (Müslüman Kuvvetler’e) katıldılar. Saraybosna yakınlarındaki Visoko’da büyük bir harekât yapılacağını öğrenen Selami Yurdan’ı durdurmak mümkün değildi. Şehadete susayan Selami Yurdan, beraber geldiği arkadaşlarına, “İlla oraya gidelim. Orda direniş var, biz oraya gidelim” diyordu. Ancak arkadaşları, o kadar büyük çarpışmaların olmadığı, Türbe cephesi’ne gitmek istiyorlardı. Birlikte Bosna’ya geldiği arkadaşlarından Ufuk, cephede bulunan arkadaşlarına haber yolladı ve cepheye çağırıldılar. Bir gün silah atışı yaptıktan sonra ertesi gün sabaha karşı üçte yola çıktılar.

Şehit Selami Yurdan, yolculuk boyunca, neredeyse hiç konuşmamıştı. Saat onbirde, cepheye yakın bir yere vardılar ve bir gün orada dinlendiler. Selami Yurdan, tüm Boşnaklar gibi ilahiyi çok seven, oradaki çocuklara yaklaşık bir saat boyunca Yunus Emre’nin Boşnakçaya çevrilen Bajram Dode (Bayram Gelir) ilahisini söyletmişti. Öyle ki Selami Yurdan’ın şehadet şerbetini içtiğini gören o çocuklardan bazıları “On je Bajram Dode, Bajram dode” (O, Bayram Gelir, Bayram Gelir) diyorlardı.

YURDAN’IN ŞEHADETİ... 
Önlerinde Boşnaklar olmak üzere sabah yedi sularında, 50-55 kişi ile bir Sırp kasabası (İljas) üzerine operasyona başladılar. Bosna-Hersek’e gelişlerinde olduğu gibi operasyon esnasında da birlikte olan Selami Yurdan ve Ufuk, çarpışma başladığında ayrılıp Sırpların arasına girdiler. Doğu tarafından sürekli ateş ediliyordu. Önlerinde mayınlı bir bölge olduğunu önceden biliyorlardı. Geriye doğru çekilirlerken mayınlı bölgeye Sırplar tarafından ağır silahlarla ateş edilmeye başlandı. Yüzlerce kurşunla birlikte havan mermileri de eşlik ediyordu. Bu esnada Selami Yurdan devamlı olarak “Arkadaş! Biz buraya şehit olmaya geldik” diyerek, “İnna Lillahi ve İnna İleyhi Raciun” ayetini tekrarlıyordu. Yaprakların üzerinden kayarak geri çekilirlerken arkadaşları, Selami Yurdan’ın tekbirlerini duydular. Selami Yurdan, yoğun Sırp ateşinden nasibini alarak vurulmuştu. Vurulduktan sonra arka arkaya beş kere tekbir getirmişti. İki arkadaşı daha kol ve bacaklarından yaralanmıştı. Ancak şehadet sadece Selami Yurdan’a nasip olmuştu. Selami Yurdan bu şehadetiyle, 1992-1995 Bosna Savaşı’nın ilk Türkiyeli şehidi sıfatına da erişti.

ARKADAŞI UFUK’UN DİLİNDEN ŞEHİD SELAMİ
Birlikte savaştığı arkadaşı Bosna gazisi Ufuk, Selami Yurdan şehit olduktan sonra yaşananları şu şekilde anlatıyor: 
“Selami ile bizim gidişimiz, yolculuğumuz problemli oldu. Ancak 16. gün Bosna’ya varabildik. Fakat aramızda hiçbir problem olmadı. Yani düğüne gider gibi gittik, Allah’a şükür. Selami ile yolda Türkiye’de sohbetlerde konuştuğumuz gibi Türkiye’deki cemaatler hakkında bir saat bile konuşmadık. Konuşmalarımız, Bosna’ya girince kesildi. Artık hiç konuşmuyordu. Daha sonra eğitime gittik. O gün Selami, vurulduktan sonra arka arkaya 5 kere tekbir getirdi. Daha sonra gördüğümüzde bir kurşunla vurulduğunu anladık. Kurşunu yedikten sonra kalan son gücüyle beş defa tekbir getirdiği anlaşılıyordu. Yanımdaki arkadaş bana bağırdı: “Ufuk! Selami vuruldu. Git onu al!” Ben hemen yerimden fırladım. Vurulduktan sonra geriye doğru yamaçtan yuvarlanmıştı. Yanına ulaştığımda, yüzüstü yatıyordu. Karın boşluğundan tek kurşun yemişti. Kurşun, girdiği yerin tam arkasından çıkmıştı. Ruhunu Allah’a teslim etmişti. Biz üzülmedik, bilakis sevinmiştik. Ben Selami’yi aldım, geri hatlarımıza doğru götürüyordum. Birçok arkadaş vardık. Fakat tek vasiyet eden oydu. Silahlı olarak fotoğrafının çekilmesini istemiyordu. Daha önce gömüleceği yeri göstererek ‘Beni buraya gömün’ demişti. ‘Beyazıt’ta benim için, cenaze namazı kılın’ diyordu. Terlikler almıştı ve ‘Bunları benim kardeşime götür’ demişti. ‘Sigaralarımı da içmeyin, onları Türkiye’ye geri götürün’ demişti. Yani tek vasiyette bulunan Selami olmuştu. Herhalde kendisine malum olmuştu. Selami’yi, vasiyeti üzerine Travnik şehrinde bulunan, Osmanlı’dan kalma Hacı Ali Baba Camii mezarlığına gömdük. Defin olayı bittikten sonra birden yağmur yağmaya başladı. Seksen dört günden beri yağmayan yağmur, akşam hava kararana kadar devam etmişti. Bir daha da yağmadı.”

O GÜN DÜĞÜNÜNÜ YAPTIK
Selami Yurdan’ın annesi ve babası, ciğerparelerinin şehadet haberini alınca buruk bir sevinç yaşadılar. Oğullarını, bu dünya gözüyle bir daha göremeyeceklerinden dolayı üzülüyorlardı. Fakat ciğerparelerinin Allah yolunda Boşnak Müslümanların yardımına koşarak şehit olmasına da seviniyorlardı. Selami Yurdan’ın Halkalı’daki evine taziye için gelenleri, metanetle karşılıyorlardı. Selami’nin annesi, taziyeye gelenlerden birisinin sorusuna şöyle cevap veriyordu: “Müslümanların ezildiğini gördükçe çok üzülüyordu. Nerede bir şehit haberi alsa, onun resmini bulup getiriyor, şehitlerin resmini diziyordu. Hep düşüncesi şehitlikti. Bosna-Hersek’teki duruma çok üzülüyordu. ‘Orası İslam toprağı, mutlaka kurtulacak, ben gidip oraya yerleşeceğim’ diyordu. Giderken Macaristan’a diye çıktılar. ‘Hakkınızı helâl edin. Kardeşimi evlendirin’ dedi. Düğün istemedi, sırasını kardeşine verdi. İşte bugün düğününü yaptık oğlumun. Meğer o, böyle bir düğün istiyormuş.”

Selami Yurdan’ın şehadet haberini alan babası Fermani Bey de “Allah’a şükürler olsun. Oğlumun şehadeti Müslümanlara kutlu olsun. Daha 5 yüz oğlum, 5 bin oğlum olsa bile onları da Allah yolunda feda etmeye hazırım. Davamıza hep birlikte sahip çıkalım” demişti.

Selami Yurdan 22 Ağustos 1992 tarihinde şehid oldu.