Psikolog Dilan Duran, çocukların şiddet kullanmayı öğrenmesi ve bunu normal bir davranış olarak görmesinin anne ve babasını gözlemlemesi sonucunda oluştuğuna dikkat çekerek, “Çocuk, şiddeti unutmaz. Şiddetli fiziksel cezaya maruz kalanların kendi çocuklarını istismar etme olasılığı, bu tür davranış görmemiş çocuklardan 5 kat daha fazladır” dedi.

Şiddetin çocukları etkilemesi üzerinde duran Dilan Duran, şiddet uygulayan kişilerin özellikle çocukluk çağında yaşadıkları bazı olaylardan etkilendiklerini kaydetti. 



Çocukların şiddet kullanmayı öğrenmesi ve bunu normal bir davranış olarak görmesinin anne ve babasını gözlemlemesi sonucunda oluştuğuna dikkat çeken Duran,“Çocuk aile içinde şiddete işitsel ya da görsel tanık olabilir ya da şiddete doğrudan maruz kalabilir. Şiddete doğrudan ya da dolaylı yoldan maruz kalan çocuklar yoğun bir kaygı yaşamakta ve içine kapanmaktadır. Fiziksel ya da sözsel şiddetle karşı karşıya kalan çocuğun benlik kavramları olumsuz etkilenir ve özsaygısında azalma olur. Kendisini değersiz hisseder. Bu da çocuklarda özgüven eksikliğine sebep olabilir. Çocuk, sosyal öğrenme yoluyla evde gördüğü şiddeti dışarıda arkadaşlarına da uygulayabilir. Bu durum çocuğun sosyal ilişkilerini olumsuz yönde etkiler” diye konuştu.

Şiddetli fiziksel cezaya maruz kalan çocuğun bunu ebeveynliğin normal bir parçası olarak gördüğünü ve bir yetişkin olarak aynı davranış kalıplarını kendi çocukları üzerinde uyguladığını belirten Duran, “Cezaya maruz kalanların kendi çocuklarını istismar etme olasılığı, bu tür davranış görmemiş çocuklardan 5 kat daha fazladır. Aile içi şiddet araştırmaları, çocuk ve ergen yaşta dayağa maruz kalmanın yaşamın sonraki devirlerinde eşe yönelik şiddet olgusunun hazırlanmasında etken olduğunu göstermektedir” ifadelerini kullandı.

Yapılan araştırmalara göre, çocuklukta şiddete maruz kalan kişinin, ileriki yaşantısında bunu sadece kendi çocuğuna yönelik olarak değil, başkalarına yönelik olarak da kullandığını söyleyen Duran, şöyle devam etti:

“Babanın anneye saldırgan davranışını gören çocuklar, şiddet kendilerine yönelmese bile kurban durumundadır. Davranış sorunu olan çocuğun, saldırgan davranışları ile ebeveynlerin tutarsız bir disiplin yaklaşımı ve çocuğa ilgi ve desteğin bulunmayışı arasında pozitif bir ilişki vardır. Çocuklukta karşılaşılan fiziksel ceza sonucunda ilerideki yaşlarda ortaya çıkan saldırganlık davranışları erkeklerde kızlara oranla daha fazladır. Sonuç olarak şiddet uygulamak bir sorundur. Uzman desteği alarak ve öfke kontrolü edinerek üstesinden gelinebilir. Çocukları davranışlarıyla suçlamadan önce onlara iyi örnek olunmalıdır.”

(İHA)