Keşmir'in Hisdistan'a karşı veriği özgürlük mücadelesinde kaybolan, Keşmirli on binlerce erkekten haber alınamıyor. Dünya İnsan Hakları Savunucuları, kaybolanların çoğunun Hindistan zindanlarında bulunduğunu ya da zindanlarda hayatını kaybettiğini söylerken, Hindistan yönetimi iddiaları inkar ediyor.

Keşmirli kayıp koca ve oğulların, eşleri ve anneleri yakınlarını bulmak için organize oldular ancak yine de yardım bekliyorlar.

Kayıp yakınlarını organize edenlerden Parveena Ahangar, on binden fazla kayıp koca ve oğullarını arayan kadınların önderliğini yapıyor.

Üzüntülü gözlerle bir kadın Makhdoom Sahib türbesinin yanında, önderlik ettiği kadınlarla beraber Keşmir'in kayıp erkekleri için ilahi yardım bekliyor.

Türbenin yanında ağlayan kadınlar, 18 yıl Hindistan rejimine karşı devam eden direnişte kaybolan kocalarını ve çocuklarını yaşlı gözlerle arıyorlar.

Yanlış bir şekilde "yeri sadece mutfaktır" diye düşünülen başörtülü Müslüman kadın imajını da yıkan bayan Ahangar, insan hakları gruplarının belirttiğine göre on binden fazla kayıp erkeğin aranmasına öncülük ediyor.

Parveena Ahangar, "Akrabalarımızı kaybettik. Buraya turist olarak gelmedik" diyor.

ERKEKLERİN ÇOĞU HİNDİSTAN ZİNDANLARINDA

İnsan hakları savunucuları, kayıp erkeklerin ciddi bir bölümünün Hindistan zindanlarında öldüğünü ve başka isimlerle gömüldüklerini belirtiyor.

Hindistanlı yetkililer ise, bu kişilerin 1947 yılından beri Müslüman hakimiyetinde olan Pakistan bölgesinde gerilla eğitimi almak için oraya sızdığını öne sürüyor.

600 üyesi bulunan Ahangar grubu, Kayıp Kişilerin Ebeveynleri Birliği, 1994 yılında kuruldu. Grubun üyelerinin ciddi bir bölümü dilenmeye zorlanmış ve çocukları yetimhanelere verilmiş.

"Ortadan kaybolmalar kanser gibi" diyor Ahangar. "Bunun tedavisi için 18 yıldır mücadele veriyoruz"

Mücadelesine devam etmek için Ahangar, düzenli olarak protesto gösterileri organize ediyor ve ailelere hukuki danışmanlık sağlıyor.

Köylüler, Ahangar'ın soğuk evinde oturup, bir yandan da tuzlu Keşmir çayını yudumlayabiliyor ve Ahangar'dan çocuklara hangi İslami hayır kurumlarının kucak açabileceğini dinleyebiliyor.

Bu meseleyi sürekli canlı tutarak, grup üyeleri kendilerini aciz hissetmemiş oluyor.

Bir dul bayan olan Rahet Kowoosa, ağlayarak "Bana güç veriyor" diye konuşuyor.

Rahet Kowoosa, askerler oğlu Muhammed'i 16 yıl önce alıp götürdükten sonra, oğlunun alınıp götürüldüğü o akşam üstünün her gün gözünün önüne geldiğini söylüyor.

"Gömebilseydim. Mezarını ziyaret edip, avunurdum" diyor zavallı kadın. Ve Ahangar, Kowoosa'nın gözyaşlarını bir parça bezle siliyor.

.Bayan Ahangar, bu insanların acılarını çok iyi anlıyor. 1990 yılının Ağustos ayında 16 yaşındaki oğlu Javeed Ahmad, isim benzerliğinden dolayı Hindistan güvenlik güçleri tarafından götürüldü.

"Oturup, hiçbir şey yapmadan duramazdım" diyor Ahangar.

dunyabülteni