1- Tedaviyi, tıbbı kabul etmeyip, uzmanlığı önemsememek ve ehil olmadığı alanda doktorluk yapmaya kalkmak,

2- Şifayı sadece Allah’a ait kabul etmemek, kendisinin hastaları iyi ettiğini ilan ve reklam ederek eş-Şâfi’ye ortak olmaya kalkmak,

3- Tedavinin öncelikle tıp ağırlıklı olması gerektiğini kabul etmemek,

4- Hastanın sağlığına kavuşması için fiilî dua cinsinden şifa talebi olarak ilaç ve ameliyat gibi tedavileri terk etmek,

5- Kur’an’ın şifa kaynağı olduğunu kabul edip onu yaşamayı önemsememek, İlacın nasıl kullanılacağı tarif eden âyetleri yaşamanın gerektiğini önemsememek ve hastalara bu yolda nasihat etmemek,

6- Kur’an’ın hastalık deyince esas olarak mânevî hastalıkları önemsediğini, onun da nifak ve şirk gibi hastalıklar olduğunu; onların tedavisinin çok daha önemli olduğunu unutmak,

7- Allah yolunda cihadın stres gibi psikolojik hastalıklar için önemli bir ilaç kabul edildiğini yok saymak,

8- Duâda esas olanın, hastanın kendisinin veya en yakınlarının duâsının önemli olduğu gerçeğini gizlemek,

9- Başkasının duasının Peygamber ve ashab gibi istisnalar dışında ve karşılığında para alınabilecek rukyeciliğin sadece Fâtiha okuma karşılığında olacağını unutmak,

10- Rukyecilik yaparken, yaptığı duaların Kur’an’daki dualar ve sünnette Peygamberimizin yaptığı duanın dışına taşmaması gerektiğini düşünmemek,

11- Suya okumak, okunmuş suyu hastaya içirmek gibi uygulamalar yapmak, mikroplu suyu şifalı diye hastaya içirmek,

12- Yazı mürekkebi, zaferan veya filan havanın kanı gibi yazı araçlarıyla yazılan yazıyı hastaya içirmek,

13- Dinimizin yasak saydığı muskacılıkla uğraşmak,

14- Cin çıkarma, büyü önleme görüntüsü altında cinlerle iletişim gibi uygulamalar yapmak,

15- Kur’an’da kendisinden sığınılması istenen üfürükçülük yapmak gibi şeylerden sakınmaları gerekiyor. Cinlerin iman edip Allah’a tevekkül edenlere hiçbir nüfuzları, etkileri olmayacağından, hastalara tevhidi bilinç vermeye çalışmaları gerekir. Rukyeci geçinen ve bu işi meslek edinen kimseler, rukyecilik gibi bir mesleğin hiç tavsiye edilmediğini ve hele bugünkü uygulandığı şekilde hiçbir şekilde caiz olmadığını bilmeleri gerekiyor. Şa’bi, Katade, Said b. Cubeyr ve diğer bazı âlimlere göre ise, rukye tedavisi mutlak şekilde mekruhtur (Hasan Karakaya, İslam Akaidi, Sh:226). Onlara göre; Sihir şaibesi olmamak üzere ruhî ve bedenî kurtuluş için tesirli dualarla rukye (okuyup üflemek) caiz olmakla beraber, istirkâ yani kendini başkasına okutmak, okuyup üfleme talep etmek, Allah'a sığınmak ve dua etmek için başkasının aracılığını dilemek manasını içine almış olması itibarıyla dinen hoş görülmüş değildir. Hele bugünkü uygulamalar kesinlikle câiz değildir.