Esma ile annesi Yadigar Hanım, alışverişe çıkarlar. Evin ihtiyaçlarını aldıktan sonra Esma, marketteki çikolata reyonunda durup birkaç tanesini avucuna alır ve yürümeye devam eder. Anne Yadigar Hanım ise evde çikolata olduğunu ve onu almaya gerek olmadığını ifade eder. Bu durum karşısında ise Esma, çikolataları elinden bırakmaz ve olduğu yere oturup ağlamaya başlar. Hikâye ise ihtiyaç olmadığı halde alınan çikolatalarla son bulur. Pedagog Ali Çankırılı, “Kötü çocuk yoktur, kötü eğitilmiş çocuk vardır.” diyerek durumu özetliyor. Psikoloji literatüründe çocuğun dediğinin yapıldığı ve çocuğun anne-babayı yönettiği aile biçimine “çocuk erkil aile” deniliyor. Çocuk eğitimi konusunda bilgi sahibi olmayan ailelerin düştüğü en büyük hatalardan biri de çocuğun her isteğinin yerine getirildiğinde mutlu olacağının düşünülmesi. Bu tür yaklaşımların özellikle çocukluğu maddi sıkıntı ve baskı ile geçen anne-babalarda sık olduğunu söyleyen Çankırılı, “Aileler, biz yoksulluk ve baskı altında büyüdük, çocuğumun her isteğini yerine getireyim, diye düşünüyor. Ailelerin niyetleri iyi ama tutumları hatalı olduğu için sonuçları da olumsuz oluyor.” diyor. Aynı zamanda, her isteği yerine getirilen çocuğun doyumsuz, saygısız ve şükürsüz olabileceğini ekliyor.

 

    Sınırları ebeveynin koyduğunu belirten psikolog Yasemin Eyüpoğlu ise çocuğun istekleri karşısında takınılan tavrın önemine dikkat çekiyor. Ailelerin, anne-baba-çocuk üçgeninde asıl söz sahibinin kendileri olduğunu fark etmeleri gerekiyor. Çocuğun rehbere ihtiyacı olduğunu kaydeden Eyüpoğlu, “Çocuk, sizden sonra gelen ve bir yetişkinin tecrübelerine ihtiyacı olandır. Hayatta her istediğini elde edemeyeceğini bilmeli. Yokluğu bilmek de insanları olgunlaştırır. Farkındalıklar çocukların ihtiyacı olan ebeveyn rolüne daha rahat ulaştırır. İçinden çıkılamayan durumlarda uzmandan yardım alınmalı.” diye konuşuyor.