Aile, çocuğun ilk deneyimleri kazandığı en önemli kurumdur. Çocuğun en güzel eğitim yeri ise evdir, eğitim evde başlar, okulda gelişir. Sadece okul başarısı yeterli değil, hayat başarısı da önemlidir.

Aileler, çocuklarının iyi bir eğitim almalarını ister. Genelde çocukların tüm problemlerinin okulda çözüleceğini zannederler. Hâlbuki çocukların başarısında, ebeveynin tutumu, çocuğun kapasitesi, okul ve öğretmen etkilidir. Düzenli bir aile hayatı, çocuğun okul başarısında en önemli faktördür. Her çocuk, okula başladığında yetiştiği aile ortamının özelliklerini de taşır.

Çocuklarımızı, hayata hazır, kendine güvenen, sağlam karakterli şahsiyetler olarak yetiştirmeli, onların terbiyesine gerekli özeni göstermeliyiz. Aksi takdirde sorunlu fert ve toplum oluşur. Gözümüzün aydınlığı olan ve arkamızdan sadak-ı cariye olması için Rabbimize dua ettiğimiz evlatlarımızın terbiyesinde dikkat etmemiz gereken bazı önemli noktaları sizlere arz etmek istiyorum;

1-Çocuklarımızla Doğru İletişim Kuralım.

Doğru iletişim kurabilmek için aile üyeleri, birbirini oldukları gibi kabul edip sevmeli ve birbirlerine güvenmeli. Çocuk ebeveyni ile iletişim kuramazsa, zararlı alışkanlık ve kötü arkadaşlar edinebilir. Dikkatli olalım. Ebeveyn, çocukla nitelikli zaman geçirmeli, ailede ilişkiler kaliteli, iletişim dili güzel olmalı.

2-Çocuklarımızı kimseyle kıyaslamayalım.

Çocukların en çok rahatsız olduğu davranış, kendisinin başkalarıyla kıyaslanmasıdır. Çocuklarımızı hiç kimseyle kıyaslamayalım. Her insan özel ve değerlidir. Başkalarıyla kıyaslamak yerine, kendisiyle yarışma özelliği kazandıralım. Her çocuğun kapasite, ilgi ve yeteneği birbirinden farklıdır. Çocuğumuzu o yönde teşvik edelim.

3-Çocuklarımıza plan yapmasında yardımcı olalım.

Her öğrencinin öğrenme stili ve çalışma tarzı farklıdır. Çocuğumuzun bu özelliklerini dikkate alalım. Çocuğumuzun başarısında tertip ve düzen, disiplin ve planın önemli olduğunu bilelim. Çalışma, oyun, televizyon ve bilgisayar saatini, günlük çalışma takvimiyle belirleyelim.

4-Çocuklarımıza sorumluluk duygusu aşılayalım.

Çocuğumuzun yaşına ve gelişim düzeyine uygun sorumluluklar verelim. Çocuğumuz adına düşünmek yerine, onun kendi kendine düşünmesini sağlayalım. Kendi sorunlarını çözmesine fırsat verelim, onların sorunlarını biz çözmeyelim, kendi sorununu çözmesine rehberlik edelim.

5-Çocuklarımızın olumlu yönlerini takdir edelim.

Çocuklarımızın olumlu yönlerini destekleyerek, onlara özgüvenlerini artırmada yardımcı olalım. Çocuğa yapamadığını değil, yaptıklarını vurgulayarak destek verelim. Çocuklarımızı eleştirip yargılamak yerine onları anlamaya çalışalım.

6-Kitap okumaya teşvik edelim.

Kitap okuma melekesi kazandırmak için evimizde bir kütüphane oluşturup, ailecek okuma saati düzenleyelim. Çocuğun zekâ seviyesi, düşünme ufku, ifade etme yeteneğinin okuduğu nispette artacağını bilelim. Çocuğun toplum içindeki bilgi seviyesinin, okuduğu kitaplar kadar olduğunu kabul edelim.

Başarı için kısa kısa:

l Söz ve davranışlarımızda tutarlı olalım ve onlarla konuşurken samimi davranalım.

l Ara ara öğretmenleriyle görüşelim ve onların önerilerini dikkate alalım.

l Çocuğumuzu bizden koparmamaları için, arkadaş gruplarına dikkat edelim.

l Çocuğumuzun, okulunu özürsüz aksatmasına izin vermeyelim, onu takip edelim.

l Çocuğun ergenlik çağındaki davranışlarına karşı esnek davranıp onları kazanalım.

l İşimize ayırdığımız vakit gibi çocuklarımıza da yeterli vakit ayıralım.

l Çocuğun okuldan aldıklarını eve, evden aldıklarını okula taşıyan bir ayna olduğunu unutmayalım.

l Önce kendimizi sonra çocuklarımızı eğitebileceğimiz gerçeğini hatırdan çıkarmayalım.

l Çocuklarımızın karnesinin, aynı zamanda bizim de karnemiz olduğunu unutmayalım.

l Çocuklarımız ve ailemiz için dua etmeyi ihmal etmeyelim.

yeniakit