KÜRT İSLAMI BIRAKIR MI? 

'İslam, münafi olan kavmiyet davasını men eder.

Kürt kardeşlerimize bakıştaki bozukluk, bir mesele olarak bugün gündemimizi meşgul etmeye devam ediyor. Bu mesele için, Türkiye'nin, ihtilalin yaralarını belki biraz sararak hafif bir doğrulma eğilimi göstermiş olduğu günlerde tekrar yere düşmesi için şebeke sularımıza katılan bir zehir desek doğrudur diye düşünüyorum. Şunu unutmamak gerekir ki bu suyu sadece Türkler ya da Kürtler içmiyor. Bu suyu bütün unsurlarıyla işte tam bu topraklarda yaşayan tüm insanımız içiyor. O zaman biz bu sorunu ancak 'uhuvvet' içinde çözebiliriz.

Nakşî büyüklerinin sürgünü tüm ülkenin sürgünüydü

Kürt meselesinin tarihi aslında çok eskilere dayanmakla birlikte bir "terör sorunu" olarak ortaya çıkarılması 1980'lere dayandırılıyor. Cemil Meriç'in meşhur sözü bu konuya güzel bir açılım getirmekte: "Işık Doğu'dan gelir." Eğer doğudan gelen ışıkların önü kapatılırsa doğudan ışık yerine karanlık gelir. Onlar, bir kısım Nakşî şeyhlerine ihtilal döneminden sonra reva görülenlerin aslında tümüyle 'bu ülke'ye yapılan bir zulüm olduğunu biliyorlar mıydı? Oradaki maneviyat bekçilerinin sürgün edilmeleri aslında doğu ve batı, güney, kuzey ve iç Anadolu halklarının sürgün edilmesiydi; keşke bilselerdi. Bu yüzden bu meselenin çözümü batıda oturup köşelerden ahkam kesmekle olmuyor. Kaldı ki terör sorunu Hakkari için olduğu gibi ülkenin bütün şehirleri için bir tehdit.

Said Nursî bu ayrılıkçılara nasıl cevap vermişti?

Meselenin kökenine inecek olursak 1919'larda Bogos Nubar ile Mahut Şerif Paşa'nın birleşerek Kürtleri İslam camiasından ayırma girişimleri, birliğimizin aldığı yaralardan biri olarak tarihe geçiyor. O zamanlar bunu duyan Kürtler büyük bir nefretle bu olayı protesto ediyorlar. Mahut Şerif Paşa ve Bogos Nubar'ın kim olduğu hususuna gelince; bunlar doğuda Ermeni-Kürt ittifakı peşinde koşan ayrılıkçı grupların başındaki insanlar. Kürtleri İslamiyet'ten koparmak isteyenlere, zamanın meşhur âlimlerinden Said Nursi hazretlerinin "Sebilürreşad" isimli mecmuada yayınlanan "Kürtler ve İslamiyet" isimli yazısından bölümler aktarmak istiyorum:

"Bogos Nubar ile Şerif Paşa arasında akdedilen mukavele[ye] en müskit ve beliğ cevap, Vilayet-i Şarkiye'de Kürt aşairi rüesası tarafından çekilen telgraflardır. Kürtler camia-i İslamiye'den ayrılmaya asla tahammül edemezler. Bunun aksini iddia edenler mutlaka makasıd-ı mahsusa tahtında hareket eden ve Kürtlük namına söz söylemeye salahiyettar olmayan beş-on kişiden ibarettir. İslamiyet herhangi bir ırkın diğer bir unsur-u İslam aleyhine olarak menfi surette intibah hâsıl etmesini kabul edemez. Binaenaleyh Kürtleri Müslümanlık'tan ayırmak isteyenler esasat-ı İslamiye'ye muhalif hareket ediyorlar. Hakiki Kürtler kendilerine kimseyi vekil-i müdafi olarak kabul etmek istemiyorlar. Onların vekili ve Kürtlük namına söz söyleyecek ancak Meclis-i Mebusan-ı Osmanî'deki mebuslar olabilir.

dunyabizim