Bildiğiniz gibi ben spor yazarı değilim. Elbette spora karşı da değilim. Spora karşı olmak mümkün mü? Zira spor demek hareket demek. Hayat hareket demektir. Atalarımız "işleyen demir pas tutmaz" demişlerdir. Elbette öyledir. Binilmeyen araba çürür gider, oturulmayan ev yıkılır gider, hareketsiz bir insan da paslanır ve vücudunda bir çok hastalıklar ortaya çıkar ve nihayet ölür. Demek spor hareket anlamında düşünülürse herkese lazımdır. Şahsen ben, gençliğimde spor olarak çok ping-pong oynamışımdır. Hem de çok iyi oynardım. Her sabah ta, halâ, spor yapmayı, jimnastik hareketleri yapmayı ihmâl etmem. Bu, akşama kadar vücudumun zinde olmasını sağlıyor. Elbet bu yazdıklarım hakiki manâda ve olması gereken sportif hareketler. Ancak son zamanlarda toplumumuzda futbola karşı meydana gelen aşırı ilgi ve nihayetinde 22 kişinin oynadığı bir maçı kazanınca ülkeler fethetmiş gibi milyonların, hattâ çocukların bile sevinmesi, gene nihayetinde 22 kişinin oynadığı bir maçı kaybedince de savaş kaybetmiş gibi, çoluk çocuk milyonlarca insanın üzülmesi normâl bir sportif faaliyet olarak kabul edilemez. Elbet toplumla ilgili bilimsel araştırmalar yapan ilim adamları bunları değerlendirecektir. Toplumun maç gibi çeşitli etkinlikleri olabilir, amma bir maçı kazandık diye milyonların sevinmesi, kaybedince de milyonların yas tutması kabul edilemez ve normâl bir durum olarak değerlendirilemez. Son zamanlarda maçlar vesilesi ile toplumu meydana getiren insanımızın davranışları maalesef hayra alâmet değil. Toplumun en üst makamında olanından en aşağıdakine, hattâ çocuklarına kadar maç ile yatıp maç ile kalkmak norm3al bir hâl olamaz! Mâlesef toplumun durumu hiç te iyi değil.
Konu ile ilgili olarak diğer yazarları inceledim. Hemen tamamı toplum ile beraber, onlar gibi düşünüp onlar gibi hareket ediyor. Bir tek yazar gördüm, hem de maç öncesi, gayet açık ve cesaret gerektirecek şekilde yazmış. Gene de ben onun cümlelerini yazamayacağım. Zira toplumun nerede ise tamamına yakınının yaptığına yanlış demek ve bu konuda kalem oynatmak kolay olmasa gerek. Gene de bu insanlara karşı vazifemi yapmış olmak için yazıyorum. Neden goller son dakikada oluyor dersiniz? Maç sonuna kadar her an kazanma veya kaybetme heyecanı ve son dakikada ki bir golle milyonların sevinmesi, diğer milyonların mateme bürünmesi" Doğrusu insanları imtihan eden zat işini mükemmel yapıyor. Dünyayı imtihan için yaratmış ve insanları da kendisine ibadet için! İbadeti kendi iradesi ile terk edenleri hiç rahat bırakmıyor. Hop oturtup hop kaldırıyor. Goller de nedense hep son dakikalarda geliyor. Bunun rast gele olması mümkün mü? Heyecan, sevinç ve hüzün zirveye çıkıyor. Evet, rahat yok. Özellikle kulluğu terk edenlere. İbadeti olduğu halde bu duruma düşenlere söylenecek söz Veciz Sözler kitabından: "Yâ namaz kötülükleri, ya da kötülükler namazı terk ettirir. İkisi beraber olursa o namaz, namaz değildir"
Bu konuda kitaplar da yazılsa yeridir. Aynı heyecan, hüzün ve sevinci toplumun diğer alanlarda birbirlerine zıt olan ve mücadele eden kesimleri aynı anda yaşıyorlar. Bu dahi incelenmeye değer. Zıt fikre sahip insanlar nasıl oluyor da bu konuda yan yana olabiliyorlar. Bu, yarın ahirette de onlarla beraber olabileceğiniz ihtimalini aklınıza getirmiyor mu? Bu şekilde bile olsa onlarla aynı safta olmak biraz olsun sizi düşündürmüyor mu?
Aslında toplumu bu günkü hale getirilmek için yüz yıldan fazladır uğraşılıyor. Hem de bilinçli olarak. Başardılar da" Ne yazık ki toplumu meydana getiren fertler düştükleri durumun farkında değil. Son maç oynanırken camiye gidiyordum, yatsı namazı için. Birden apartmanlardan bir "GOOOL" sesi yükseldi. O kadar etkilendim ki" Onlar sevinç çığlıkları atarken ben camiye kadar ağladım. Toplum bu hale nasıl düştü diye"