Suriyeli muhacir kardeşimiz, yeğenimiz, yavrumuz Ali Hamdan El-Esani’nin kalbine saplanan kurşun, onunla beraber bütün Muhacirîn’in ve elbette Ensâr’ın, vicdandan nasibini almış herkesin kalbini parçaladı.

Bu acı yetmezmiş gibi, bir de Ali’mizin yok yere öldürülmesini alkışlayan aşağılık bir güruhun akıl almaz vicdansızlığı karşısında donduk kaldık.

Ali’mizi öldüren polis memurunu iktidara sahip çıkma içgüdüsüyle aklamaya çalışan ‘haberciler’ de kanımızı dondurdu.

O polis memurunun tutuklanması ve Ali’nin ailesine önce İçişleri Bakanı Süleyman Soylu sonra Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan tarafından telefonla baş sağlığı dilenip olayın peşinin bırakılmayacağına dair söz verilmesi gönlümüze bir nebzecik su serpti.

Suriyeli mültecilere nefret kusa gelen bazı çevrelerin Ali için ayağa kalkma pozları ise ‘iktidara vurmak için bu fırsatı da değerlendirmek’ten başka bir manaya gelmiyor olsa gerek.

Keşke gelse…

Keşke o nefret söylemlerinden duyulan pişmanlığı ifade etse…

Keşke ‘Suriyeli mülteciler aleyhindeki söylemlerimizle oluşturduğumuz zehirli hava, o polisin o tetiği çekmesinde etkili olmuş olabilir’ deseler ve titreyip kendilerine gelseler…

***

Rahman Allah ganî ganî rahmet eylesin Ali’mize.

Acımız büyük ve adalet istiyoruz.