Muammer Kaddafi'nin oğullarından Seyfulislam, rejimin 'akil adam'ı sayılıyordu. Sağduyunun sesi olarak görülüyordu. Doğru dürüst bir anayasa, hukuk devleti, toplumsal uzlaşma, demokrasi istiyordu güya. Libya'nın ufkunda doğan güneş pozlarındaydı. Diktatörlük tünelinin ucundaki ışık... "Seyfulislam Kaddafi televizyonda halka hitap edecek" dediklerinde şöyle düşünmüştüm: Tepkilerin odağındaki Muammer Kaddafi, 'sağduyu timsali' oğlunu konuşturarak halkın gazını almaya çalışacak; Seyfulislam Kaddafi rejim adına özeleştiri yapıp katliamlar için özür dileyecek ve Libya'da yeni bir günün müjdesini verecek. Ama ne gezerı 'Sağduyunun sesi' öyle bir saçmaladı ki, Libya yönetiminin kendi iç dinamikleriyle ıslah edilebileceğine dair son ümit de tükendi. Uyuşturucu alıp askere saldıranlar varmış, tanklar sarhoşların eline geçiyormuş, bunlar hep Mısırlıların ve Tunusluların işleriymiş, onun için İtalyanlara ve Türklere direnmek gerekiyormuş, nitekim Libya ordusu son neferimne ve son mermisine kadar savaşarak Muammer Kaddafi'yi savunmaya (Dikkat buyurun, Libya'yı değil Kaddafi'yi savunmaya) azimliymiş...


HAKAN ALBAYRAK'IN YAZISININ TAM METNİ İÇİN TIKLAYINIZ