Nureddin Şİrin/Muhammedi İslam İle Amerikancı İslam'da Yol Ayrımı

İslam ümmeti tarih boyunca iki cephede sürekli savaşa gelmiştir; birinci cephe "açık şirk ve küfür cephesi" ile savaş, ikinci cephe ise "nifak, riya ve ihanet cephesi" ile savaş.

Savaşın birinci cephesinde, karşıt güçler zahiren ne kadar güçlü olursa olsun, ihlaslı ve fedakar Müslümanlar için onların karşısına dikilmek, onlara karşı direnmek ve onlar karşısında cihad ve şehadeti kuşanmak kolaydır; ancak savaşın ikinci cephesi öylesine zordur ki; bu savaşta düşmanın küfür ve şirk namluları ile değil, nifak çetelerinin mızrakların ucuna taktıkları "İslam", "Kur"an", "mukaddesat" gibi değerler ile yüz yüze gelirsiniz. Karşınızda sizi Müslümanlığınızdan dolayı hedefleyen bir kafir bir "düşman"ı değil, kimliğiniz, duruşunuz ve istikametinizden dolayı sizi İslam"ın dışına atan "Müslümanlar"ı bulursunuz. Öyle ki bu "Müslümanlar"ın adaveti, kafir düşmanın adavetini bile geride bırakabilir"

Bu hakikati, Bedir, Uhud ve Hendek sahnesinde yaşanan savaşın sonuçları ile Kerbela"da yaşanan katliamın sonuçlarına baktığımızda daha iyi anlayabiliriz. İnsanın sormaması mümkün değil; Ebu Cehil mi daha zalim, yoksa İbn-i Ziyad mı..?

Yüzyıllar boyu süregelen bu ayrım günümüzde artık kendisini "Amerikancı İslam" ile göstermektedir. Bu olgunun tarihsel karşılığı ise "Saray ve Sofra İslamı"dır..!

"Saray" ile "Sofra" arasında her zaman doğrudan bir ilişki olmuştur; ceplerini Sultan"ın dinarları ve midelerini ise Saray"ın lokmaları ile dolduranlar, ortaya böyle bir "İslam" çıkarmışlardır. Böyle bir İslam"ın toplum nezdinde yerleşik ve egemen bir hal alması da bu sarayın vaizlerinin elleri ile olmuştur. Onları kah sultanların yanı başında, kah minberlerde, kah kürsülerde görürüz; Allah"ın adı ile başlarlar, ayet ve hadis ile devam ederler, dinden, mukaddesattan söz ederler, sonuçta bu dini Saray egemenlerinin saltanatları ve safahatlarına yakıt yaparlar"

Yazı'nın Devamı İçin Tıklayın...